Straf voor onschuld

Heb je soms ook wel eens het gevoel dat je iets moet doen, omdat het goed voor je is. Dat het beter is en dat het je kan helpen, maar dat je het gewoon absoluut niet wil doen? Je weet dat je er heel veel beter mee af bent en dat het het beste is wat je op dat moment kan doen en misschien ook wel de enige keuze die je hebt, maar alles in je schreeuwt: "Nee, ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet.. " als een dreinerig kind dat niet naar bed wil.

Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik op de wachtlijst ben gezet voor beschermd wonen. Het houdt in dat ik in een huis kom te wonen met 3 andere mensen die een zelfde soort achtergrond hebben als mij. Het wil zeggen dat ik al mijn geld zal moeten afgeven en een kleed en zakgeldtoelage krijg. Dat alles voor me word gedaan. Dat ik een persoonlijk begeleider krijg, die elke dag of in ieder geval om de dag langskomt.

Ik heb het mijn oma en opa verteld en anderen en iedereen was blij voor me. Opa en oma zaten al geintjes te maken over het feit dat ze de kast voor me hadden leeggeruimd en of ik dat niet eerder had kunnen melden, zodat ze dat niet hadden hoeven doen. Ze hebben mijn verhuizing al zo goed als gepland, als de structurele en praktische mensen die ze zijn.

Ik zal daar structuur leren en leren om te gaan met mijn beperkingen. Ik zal daar leren hoe ik alles zou moeten doen en ik krijg steun.

Maar ik wil niet. Ik wil niet weer ergens naar toe, weer naar vreemde mensen. Snappen mensen niet hoe moeilijk het is om hulp aan te nemen en mijn grens begint nu te overschrijden. Ik heb 18 jaar alles zelfstandig gedaan en nu word ik daarvoor gestraft. Omdat ik het niet goed heb geleerd.

Ik word van hot naar her gesleept en ik heb geen familie bij wie ik uiteindelijk terecht kan. Bij wie ik een stabiel leven heb, zonder dat ik het gevoel krijg dat ik word gepushed. Zonder dat ik het idee krijg dat ik beter moet zijn dan ik eigenlijk ben. Ik ben maar een normaal meisje dat gewoon wil dat er iemand van me houdt en bij voorkeur wil ik dat mijn moeder van me houdt.

Ik wil gewoon een normaal gezin, waarbij het kruisje dat bij elk huisje hoort, niet zo zwaar weegt. Waarbij het ergste wat kan gebeuren is dat ik domme dingen uithaal en dat ik op mijn kop krijg, maar uiteindelijk wel getroost word.

Ik wil mijn eigen dingen regelen. Ik wil mijn eigen dingen leren. Ik wil mijn eigen ruimte. Ik weet het niet meer wat ik wil. Maar wat er nu allemaal gebeurt in mijn leven, daar ben ik zeker van dat ik dat niet wil.

08 nov 2005 - bewerkt op 08 nov 2005 - meld ongepast verhaal

papilion, vrouw, 40 jaar

billastanc dinsdag 08 november 2005 22:03
het is uiteinedlijk goed voor je!
nu besef je dat niet maar later als 40 bent ofsow en je moet belangrijke dingen gaan beslissen ben je blij dat je structuur hebt geleerd. ik ken je achtergrond niet ofsow maar later heb je er egt profijt aan!

sterkte

kuss billastanc
PrankDemon dinsdag 08 november 2005 22:09
*Tijgertje maandag 14 november 2005 17:56
je weet dat je echte vrienden er altijd voor je zullen zijn!!!!
*Tijgertje maandag 14 november 2005 17:56
radiant zaterdag 19 november 2005 18:19
ook al zien we elkaar vrij weinig,
ik ben er nog wel voor je.
als je dat wil natuurlijk.

O 26 apr 2008 Bed.
O 30 jan 2008 Angst ( 2 )
O 17 okt 2006 Ontslagen
O 16 okt 2006 Anime ( 5 )
O 13 okt 2006 Tattoo
O 13 okt 2006 Doen alsof ( 3 )
O 13 okt 2006 Tekeningen ( 6 )
O 01 okt 2006 Tekeningen ten gevolge van een golf inspiratie. ( 4 )
O 26 sep 2006 Tekeningconcepten ( 3 )
O 22 sep 2006 Negeer het maar. ( 1 )
O 16 sep 2006 Pimp-my-gevandaliseerde-look ( 3 )
O 12 sep 2006 Wat zullen ze zeggen? ( 2 )
O 05 sep 2006 Verliefd ( 1 )
O 21 aug 2006 Woordenloos
O 21 aug 2006 Leuk Leuk Leuk ( 1 )

vorige volgende