Oncomfortabel
En we gaan verder met de zwangerschapskwaaltjes.
Gisteravond had ik last van het gevoel dat mijn organen aan het kant geduwd worden door ukkie. Er moet ruimte gemaakt worden. Echt pijn deed het niet, maar prettig is anders. Vandaag heb ik er dan weer geen last van. Of minder in ieder geval. Mijn zus en schoonzus zeiden dat het alleen maar erger gaat worden. En dan moet ik dus nog 18 weken. Pff. Maar het mocht geen pijn gaan doen, dan moet ik aan de bel trekken.
Mijn zus zei ook dat het het allemaal echt wel waard is.
Ik vind het nog steeds een raar idee dat ik straks een kindje heb. Dat is iets dat bij anderen gebeurt en dan is het heel van zelf sprekend. Nu ik zelf zwanger ben vind ik het nog steeds een apart idee dat we straks het gezin gaan uitbreiden. Ben ik er wel echt klaar voor? Ga ik een goede moeder zijn? Ik vind mezelf eigenlijk helemaal niet zo volwassen als dat ik dacht dat ik zou zijn op het moment dat ik 28 zou gaan worden. Maar misschien ligt dat wel aan mij.
Het schoppen in mijn buik begin nu steeds duidelijker te worden. AL ben ik nog wel de enige die het voelt. Van de week was mevrouw erg druk bezig. Robin heeft toen een uur met zijn hand op mijn buik gezeten om ook wat te voelen. Maar dat wilde nog niet. Volgens mij duurt dat ook nog wel even voordat hij het voelt. Voor hem begint het nu een beetje duidelijk te worden dat ik zwanger ben. Mijn buik laat het nu echt zien. Ik loop langzamer, ik til minder en ik doe rustiger aan.
Ik merk nu ook dat een sprintje trekken naar de trein trekken geen goed idee is. Het zal over een paar weken nog wel lastig worden om nu rustiger aan te doen, maar het zal wel beter zijn.
Gisteravond had ik last van het gevoel dat mijn organen aan het kant geduwd worden door ukkie. Er moet ruimte gemaakt worden. Echt pijn deed het niet, maar prettig is anders. Vandaag heb ik er dan weer geen last van. Of minder in ieder geval. Mijn zus en schoonzus zeiden dat het alleen maar erger gaat worden. En dan moet ik dus nog 18 weken. Pff. Maar het mocht geen pijn gaan doen, dan moet ik aan de bel trekken.
Mijn zus zei ook dat het het allemaal echt wel waard is.
Ik vind het nog steeds een raar idee dat ik straks een kindje heb. Dat is iets dat bij anderen gebeurt en dan is het heel van zelf sprekend. Nu ik zelf zwanger ben vind ik het nog steeds een apart idee dat we straks het gezin gaan uitbreiden. Ben ik er wel echt klaar voor? Ga ik een goede moeder zijn? Ik vind mezelf eigenlijk helemaal niet zo volwassen als dat ik dacht dat ik zou zijn op het moment dat ik 28 zou gaan worden. Maar misschien ligt dat wel aan mij.
Het schoppen in mijn buik begin nu steeds duidelijker te worden. AL ben ik nog wel de enige die het voelt. Van de week was mevrouw erg druk bezig. Robin heeft toen een uur met zijn hand op mijn buik gezeten om ook wat te voelen. Maar dat wilde nog niet. Volgens mij duurt dat ook nog wel even voordat hij het voelt. Voor hem begint het nu een beetje duidelijk te worden dat ik zwanger ben. Mijn buik laat het nu echt zien. Ik loop langzamer, ik til minder en ik doe rustiger aan.
Ik merk nu ook dat een sprintje trekken naar de trein trekken geen goed idee is. Het zal over een paar weken nog wel lastig worden om nu rustiger aan te doen, maar het zal wel beter zijn.
03 okt 2015
- meld ongepast verhaal
-
SweetGirl
zaterdag 03 oktober 2015 23:24
Positiviteit zit ook tussen je oren meis. Van alleen maar klagen ga je je niet beter voelen. Je moet nog een heel eind. En dan ook nog de bevalling zelf. Op deze manier is dat niet leuk. Maak er wat van. Vooral blijven bewegen. Succes.
-
kruidje
zaterdag 03 oktober 2015 23:35
Lastig ; die kwaaltjes. Hopelijk heeft jullie meisje haar draai snel een beetje gevonden en gedraagt ze zich een beetje zoet in je buik.
-
Scorpio
zondag 04 oktober 2015 08:11
Bij mij is het altijd zo dat als ik weinig schrijf, dan gaat het goed. Ik ben zeer tevreden over hoe het op dit moment gaat, maar ik vind het goede vaak minder de moeite waard om op te schrijven. Soms even klagen is fijn. En dat was dit. Ik ben over het algemeen een redelijk positief persoon en ik ben blij met hoe makkelijk ik er tot nu toe doorheen ga.
-
suusje
zondag 04 oktober 2015 09:52
Oh jeetje, ik vind dit helemaal geen geklaag... Voor de eerste keer zwanger lijkt het me heel bijzonder en ook heel apart, alle veranderingen in je lijf!
Leuk om later terug te lezen ook!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 jul 2016 Geluksmomentje ( 1 )
- O 05 jun 2016 Ik leef nog ( 3 )
- O 21 mrt 2016 Slapen
- O 14 mrt 2016 Vier weken al weer ( 3 )
- O 20 feb 2016 Aurelia ** ( 12 )
- O 19 feb 2016 Onze dochter ( 31 )
- O 09 feb 2016 Griep ( 3 )
- O 01 feb 2016 Met verlof ( 7 )
- O 13 dec 2015 Baby Kleding ( 1 )
- O 30 nov 2015 Verder voorbereiden ( 1 )
- O 29 nov 2015 Ik mag blijven ( 1 )
- O 13 nov 2015 27 weken ( 2 )
- O 27 okt 2015 24 weken ( 12 )
- O 20 okt 2015 We hebben gewoon gelijk ( 1 )
- O 05 okt 2015 Zeven jaar samen ( 2 )