Ondanks alles niet verbittert geraakt

Ondanks alles niet verbittert geraakt

Tja waar moet ik beginnen haha dit word mijn eerste dagboek bericht dus ik begin maar gewoon bij het begin dat is het makkelijkst voor iedereen. Dan zijn mijn toekomstige berichten beter te begrijpen als je mijn levensverhaal kent.

Dertig jaar geleden alweer werd ik geboren en kreeg de naam Melvin. Ik ben namelijk niet als vrouw geboren maar dit komt later.



Ik maakte een slechte start want ben met 6 maanden geboren en woog 900 gram. Ik moest bloed hebben anders zou ik het niet overleven. Destijds waren mijn ouders jehovah's getuigen en in dat verschrikkelijke geloof mag je geen bloed hebben of weggeven.

Maar goed ik heb het overleeft op eigen kracht dus was schijnbaar al een sterk persoontje.

Toen ik vijf jaar oud was en met mijn moeder onder de douche stond keek ik haar vragend aan en zei mam waarom lijk ik niet op jouw? En ik keek naar beneden en wees naar mijn geslacht en zei dat ding daar beneden hoort daar niet hoor ik ben een meisje.

Mama keek even verbaast en zei nee hoor schat je lijkt op papa omdat je een jongetje bent.
Ik moest huilen en riep NEE!! Ik ben GEEN jongetje.

Mijn moeder nam mij toen mee naar een psychiater voor een onderzoek, na dat onderzoek legde hij uit aan mijn moeder dat ik waarschijnlijk genderdysforie heb ook wel transseksueel genoemd. Maar dat ze me niet moest pushen en mij het zelf moest laten ontdekken.

Gelukkig hebben ze dit ook altijd gedaan ondanks dat ze toen nog bij die sekte jehovah's getuigen zaten.

Paar maanden later moesten mijn ouders een avondje weg en vroegen een kennis of hij misschien op mij wilde passen, dit was prima.

Helaas ben ik door hem verkracht waardoor ik niet meer naar de wc kon en de huisarts tot de ontdekking kwam dat ik een grote scheur had in mijn anus. Mijn ouders waren kapot van verdriet en mijn vader ging met een grote ijzeren staaf richting die kennis hij heeft geluk gehad dat hij toen op dat moment niet thuis was want mijn vader stond natuurlijk niet voor zichzelf in.

Toen ik een jaar of acht was begon mijn moeder psychisch te lijden en ging aan de drank. Ze begon mij te mishandelen en deed hele vreemde dingen. Als ik bijvoorbeeld savonds in bed lag kwam ze op de kamer en deed het licht uit en kwam dan kruipend over de grond om mij te laten schrikken en tja als acht jarig kind vind je dat alles behalve grappig. Ze kneep ze beet en sloeg me zelfs met een stofzuigerslang als ik niet deed wat ze zei.

Toen ik twaalf jaar werd kon ik van de mlk (moeilijk lerende kinderen) naar de vbo/mavo met extra begeleiding. Ik was super trots ik was schijnbaar toch niet zo moeilijk lerend als men toen dacht.

Ik ging naar de nieuwe school en had het naar mijn zin, tot dat ik door een oudere leerling werd benaderd en seksueel werd misbruikt ik had nee kunnen zeggen maar ik stond alles toe omdat ik het gewoon niet durfde en waarschijnlijk omdat het me al eerder is overkomen.

Ik begon te spijbelen van school en miste erg veel. Door het spijbelen kwam ik er achter dat mijn moeder vreemd ging, en even later gingen mijn ouders scheiden en (voor mij gelukkig ook uit die sekte van de jehovah's getuigen) maar de scheiding van mijn ouders was de druppel ik bedoel hoeveel kan een mens aan he en zeker als je nog zo jong bent. Ik werd opstandig ik vertrouwde niemand meer en was wat agressief. Uiteindelijk werd ik door de kinderrechter uit huis geplaatst.

Ik kwam in een internaat terecht dit was in 1997 toen was ik veertien jaar. dit was gewoon echt een hel en totaal niet mijn keus!! Ik werd daar ook niet begrepen en gelijk de eerste dag dat ik daar kwam werd ik door psychiater aan zware medicatie gezet waardoor ik functioneerde als een zombie.

Op school was de juf ook niet echt vriendelijk en als je iets verkeerds deed trok ze je gewoon aan je haren het klas lokaal uit. Ik besloot toen om daar niet langer te willen wonen en liep veel weg.

Uiteindelijk besloot het internaat dat ze mij niet langer konden helpen en ik ging van opvang huizen naar opvanghuizen tot dat ik in 1998 terecht kon op kinder en jeugd psychiatrie de hondsberg.

Daar knapte ik echt van op en kreeg de liefde en behandeling die ik nodig had. Ook kwam ik er daar achter wat transseksualiteit was. Want ik heb vaak gedacht omdat ik niet wist dat dit bestond dat ik mogelijk homo zou zijn omdat ik mezelf vrouw voelde en op mannen viel. Maar gelukkig kwam ik er achter dat ik transseksueel was en dat er iets aan gedaan kon worden. Helaas kon dit nog niet via de instelling ik moest volwassen zijn dus nog even geduld hebben.

In 1999 was ik uitbehandeld maar door die lul van een gezinsvoogd kon ik nog niet thuis wonen en ja hoor hij plaatste mij weer in een internaat en nota bene een internaat voor zeer moeilijk opvoedbare jongeren die in de criminaliteit zaten en keihard waren.

Ik was totaal niet hard ik was een softe en zachtaardig dus ik zat daar echt niet op mijn plek.
Ook kon je er donder op zeggen omdat ik een nogal vrouwelijk uiterlijk had dat ik erg werd gepest en er niet bij hoorde. Ik heb op dat internaat van 1999 tot 2002 gezeten en dat waren letterlijk de langste jaren van mijn leven pfff.

In 2002 ben ik op mijzelf gaan wonen met een beetje begeleiding (op afstand) dit deed mij goed.
Maar ja omdat ik niets van de wereld kende en de gevaren niet zag ging ik alles doen wat god verboden had want tja ik had voor mij gevoel jaren in een gevangenis gewoond.

Ik kwam in de prostitutie terecht en verdiende mijn geld daar mee. Dit was echt niet goed
maar achteraf volgens mijn therapeut was het een gevolg van seksueel misbruik. Of de mensen d ie seksueel zijn misbruikt worden anti seks of ze gaan de prostitutie in.

Ondertussen moest ik iets met mijn transseksualiteit en melde mij aan in het vu ziekenhuis in Amsterdam en binnen 6 maanden had ik groen licht en kon aan de hormonen. Wat een verademing zeg ik voelde alles veranderen in mijn lichaam. Ik kreeg borsten een zachtere huid en bredere heupen. Uiteindelijk ben ik pas in 2011 geopereerd en kon ik via de rechter mijn geslacht laten wijzigen in vrouw. Ook op mijn geboorte akte staat nu vrouw ben er erg blij mee en gelukkig.

Maar goed om nog even terug te komen op mijn verhaal,

Ik stapte uiteindelijk uit de prostitutie en leerde mijn vriend kennen. Ik was natuurlijk als de dood dat als ik hem zou vertellen dat ik niet als vrouw geboren ben hij mij zou laten vallen en geen relatie wilde. Maar gelukkig was zijn reactie erg positief hij zei tja meid jij hebt er ook niet om gevraagd om in een verkeerd lichaam geboren te worden en je word toch uiteindelijk geopereerd? Dus wat is het probleem eigenlijk ik doe daar niet moeilijk over. Oh wat heerlijk zeg dachten alle mensen maar zo haha. Inmiddels al 9 jaar een relatie en dit gaat goed!

Ik ben inmiddels dertig jaar alweer bijna 31 lol dus de tijd gaat ook snel. Ik ben nu bezig met therapie en ik wil weer terug naar school de boeken in. Wil met de tijd gaan werken als ervaringsdeskundige om jongeren die het zelfde hebben mee gemaakt te kunnen helpen. Dus heb een goede toekomst voor de boeg en ik blijf altijd positief. Mijn contact met mijn vader is erg goed en heeft altijd achter mij gestaan. Mijn moeder heb ik jaren geleden al vergeven maar die is helaas onverwacht in 2010 aan de gevolgen van een hartstilstand overleden op 46 jarige leeftijd de foto hieronder is van mama!


Samen met oma en papa



Het is nog steeds vallen en opstaan maar ik kom er wel. Dit was voor een groot gedeelte mijn levensverhaal. Hij is veel langer hoor maar dan word het een heel boek vrees ik. Maar in grote lijnen heb ik nu wel alles vertelt. Sommige dingen hou ik voor mij omdat dit privé is en ik dit niet met de hele wereld wil delen.

Ik ben klaar met schrijven en het lucht eigenlijk best wel op maar merk ook wel dat ik er nog emotioneel van kan worden maar dit hoort er natuurlijk bij he?

Nou lieve lezers tot de volgende dagboek bericht maar weer

Liefs,

Sas