Onleesbaar geheel

Meestal verzin ik een titel na het schrijven van een verhaal, maar als ik nu een verhaaltje al "onleesbaar geheel" noem, hoef ik me geen zorgen te maken of het te volgen is of niet. Het is namelijk nogal moeilijk uit te leggen en je weet nu waar je aan begint mocht je toch verder lezen.

Gisteren was mijn leidinggevende weer terug van 3 weken vakantie en volgende week is ze weer voor een tijdje weg. De volgende promotieronde (waarin ik van CTS 2 naar CTS 2+ ga), is begin september, dus ik verwachtte deze week nieuws van haar of ik erbij zat of niet. (Deze werkweek is van donderdag t/m zondag). Echter, omdat ze waarschijnlijk een hoop te regelen had gisteren, wilde ik er nog niet naar vragen.

Ons team bestaat uit meerdere subgroepen, "nests" genoemd. (een nest, twee nests). Mijn nest functioneert bovengemiddeld goed. Het is een hecht team met weinig tot geen problemen. Natuurlijk zijn er een paar, maar dat is altijd wanneer een goep mensen samen moet werken. We zijn met zo'n tien mensen omdat we wat personeel tekort komen. Het gehele team (team B) bestaat uit ongeveer honderddertig mensen.

Voor de duidelijkheid; ik ben onderdeel van Team B, en mijn subgroep ofwel nest, is nest 1.

Mijn teamlead, een vrouw uit Turkije, heeft mij een maand of drie geleden gevraagd of ik het zag zitten naar nest 2 te verhuizen. Het zou goed zijn voor mijn carrière, dan kon ik daar de rol van process lead vervullen (wat ik officieus in suite 1 ook begon te doen). Nest 2 zou behoefte hebben aan ervaren mensen en ik was simpelweg de beste optie.
Ik heb nee gezegd. Zou dit betekenen dat ik in mijn huidige functie zou blijven hangen omdat de hogere rollen al vergeven waren, zou ik dit op de koop toenemen. Ik zit liever op mijn plek tegen een lager salaris, dan elders voor een hoger salaris. Roddels gaan snel rond natuurlijk, en hoewel ze niet altijd accuraat zijn, had ik een goed idee van waar ik nee tegen zei. De mensen met wie je werkt kunnen je maken of breken. Nest 2 had een aantal mensen waarmee ik eerder samen heb gewerkt, en waar ik liever niet nog een keer mee zou samen werken.
Daarnaast had ik een goede band met mijn teamlead. Haar manier van leiden (waarbij ze erkent geen verstand te hebben van het process dus ons vertrouwd haar goed in te lichten voor ze besluiten nam) beviel me erg goed, tegenover het micromanagen van de teamlead van suite 2 (een kerel uit Griekenland).

Twee meetings later bleek de vraag van tafel te zijn geveegd en werd het een opdracht. Management had besloten dat iemand van nest 1 naar nest 2 zou gaan en ik was gekozen om naar nest 2 te gaan om als ervaren persoon te gaan helpen daar. Een permanente ruil, ik tegen een collega uit nest 2, die pas kort begonnen was. Hij zou eerst verder worden getraind en vanaf 1 augustus zouden we ruilen. Ik heb gezegd dat ik het hier niet mee eens was, maar als ik dan echt zo belangrijk was om de boel daar op de rit te krijgen, vond ik dat promotie daar tegenover moest staan. Daar konden ze inkomen, dus werd ik met prioriteit naar voren geschoven tijdens de gesprekken met management over de volgende promotieronde.

Juli kwam en ging, maar de nieuwe collega waarvoor ik geruild zou worden, bleek niet snel genoeg in staat het werk op te pakken en had wat extra tijd nodig om mee te kunnen komen. Geen probleem, dan zou de ruil simpelweg uitgesteld worden tot na mijn teamleads vakantie. 3 Augustus ging ze weg en ik bleef tot het einde van de maand in nest 1.

Ik weet dat ik koppig kan zijn, misschien zelfs moeilijk om mee te werken wanneer ik mijn zinnen op iets heb gezegd of tegen iets ben. Ik kom op voor mijn mening en mijn collega's en kan onredelijk obstinaat zijn wanneer ik iets als onzin heb bestempeld. Zodoende werd eens aan mij gevraagd of ik niet als straf van team moest wisselen. Misschien was het nodig omdat ik bewust of onbewust moeite had met een vrouwelijke leidinggevende, en mogelijk over haar heen wals omdat iets me niet zint.
Sowieso klikte er iets niet in mijn hoofd over deze ruil. Waarom had nest 2 "ervaren" mensen nodig, als de helft van het team evenveel ervaring had als ik? Misschien had men een punt dat het een goed excuus was om van me af te komen.
Dus ik heb navraag gedaan of het niet was om me te straffen, of ik misschien dit keer echt te ver ben gegaan ergens mee. Het antwoord was nee, het was goed voor mijn carrière. Dus ik vroeg het de teamlead van nest 2, maar hij had enkel goede dingen over me gehoord. Dus ik vroeg het mijn collega's, maar niemand had een duidelijk antwoord. Sterker nog, mijn collega's in nest 2 vonden dat ik overgekwalificeerd was voor hun nest, omdat ik zoveel extra taken had, die in hun nest al geregeld waren door andere mensen, waardoor er netto gezien capaciteit verloren gaat.

Augustus kwam en ging. Tijdens de vakantie van mijn teamlead zijn er wat incidenten geweest met mijn collega's. We kregen er ineens een nieuwe collega die problemen had in haar nest, een andere collega moest hierdoor ons nest verlaten. Hoger management heeft dit ad hoc besloten zonder beide teamleads in te lichten gezien ze op vakantie waren. Hoe mijn teamlead het heeft vernomen is me niet helemaal duidelijk, maar ze was op de hoogte en heeft kennelijk vanaf haar vakantieoord contact opgenomen met management.

Gisteren was mijn teamlead dus weer terug, en hoewel ik niet had verwacht direct iets te horen, wilde ze me toch even spreken. Ze had goed nieuws en goed goed nieuws voor me. Het goede goede nieuws was dat management mijn promotie had goedgekeurd. Het goede nieuws was dat dat ik in nest 1 zou blijven. Kennelijk was ze zo boos op management dat ze heel de ruil heeft afgeblazen.

Dus ik blijf in de nest waar ik wilde blijven en krijg toch de promotie. Een win-win voor mij, maar het gevoel dat er ergens een politiek spelletje wordt gespeeld laat me niet los. Het lukt me niet om de puzzelstukjes aan elkaar te verbinden. Dit is waarschijnlijk zo'n gevalletje waarbij ik over een jaar te horen krijg hoe de vork nou precies in de steel zat. Het is echter wel een fijne boodschap dat het echt geen straf was of excuus om van me af te komen, want dan zou de ruil gewoon door zijn gegaan.

Tegelijk is het een mindfuck. Al drie maanden heb ik al mijn extra taken gelaten voor wat het was omdat, wanneer iets niet werkte of niet geregeld was, het me niet uitmaakte. "Ik ga toch naar nest 2, dus niet mijn probleem." was mijn mantra. Nu moet ik even wennen aan het idee dat ik toch blijf en deze problemen dus weer mijn problemen zijn. Mijn vervanging is namelijk nogal nalatig geweest op een hoop fronten, iets waarover mijn nestgenoten graag kwamen klagen bij me. Een mooi compliment omdat gezien werd hoe veel ik eigenlijk draaiende houd met mijn werk.

Ik heb geen tijd om alles nog even na te lezen en te corrigeren, vergeef me dus spelfouten en taalgebruik. Ik wordt straks weer gebeld door een recruiter die me voor te weinig centjes naar de concurrent probeert te lokken.

Een hoop stof om over na te denken de komende dagen in elk geval.


-VLH