Ontstekingen en juicen

Toen ik een jaar of 14 was, begon ik last te krijgen van extreme acne. Ik had grote ontstekingen op mijn voorhoofd en rond mijn haargrens. Donkergekleurd en zeer pijnlijk.

De dermatoloog haalde er direct alle collega's bij en met z'n vieren stonden ze om me heen, pratend over hoe ze dit nog nooit eerder hadden meegemaakt. Ik kreeg extreem zware medicatie. Op zo'n jonge leeftijd hiermee te maken hebben, is zwaar. Ik voelde me superlelijk, was me extreem bewust van mijn uiterlijk. Dat kwam mede omdat ik er dagelijks meermaals op aangesproken werd. De ene keer werd ik uitgescholden voor lelijk, de ander kwam met grootmoeders tips die zouden werken, en weer een ander liet walging zien, maar zei niets. Het dieptepunt was toen ik een bruggetje niet overmocht van een groep scholieren die een klas hoger zaten. Dat mocht niet, omdat ik te lelijk was.

Het is het begin geweest van een sociale fobie. Een jaar later, toen ik geen acne meer had dankzij de zware medicatie, was ik nog steeds heel onzeker, met alle gevolgen van dien. Mijn sociale fobie, het vele thuiszitten en het leven in angst is overigens ook de reden waarom ik zo fel ben op wat er nu gebeurt rondom corona en de angstcultuur die wordt gecreëerd, maar dat is een heel ander verhaal.

De medicatie hielp, maar ik heb nog steeds littekens op mijn voorhoofd van die tijd. En het komt nog steeds wel eens voor dat mensen die littekens aanwijzen en vragen wat ik heb.

Een aantal jaar later kreeg ik soortgelijke ontstekingen in mijn oksels en soms op andere plekken. En nog vele jaren later kwam daar eindelijk de diagnose: hidradidinis suppurativa. Wat normaal in huidplooien of op plekken komen waar huid en huid elkaar aanraken, maar wat ook zeker op andere plekken kan voorkomen. Dit is een auto-inflammatoire aandoening, dat deel is van de auto-immuunziektes. Basicly: mijn lijf valt zichzelf aan en doet dit door met flinke ontstekingen te komen.

Hidradinits Suppurativa staat bekend als aandoening die de kwaliteit van het leven sterk beïnvloed. En als ik in facebookgroepen kijk, en ook naar mezelf kijk, dan is dat ook echt zo. Zo veel mensen schamen zich, voelen zich onzeker en zijn bang om zichzelf te laten zien. De aandoening gaat gepaard met flinke pijn en met nare geuren. Er zijn mensen die het in hun liezen hebben en nauwelijks normaal kunnen lopen.
Ik heb er al meerdere huilbuien over gehad.

Momenteel zit er een enorm gedrocht op mijn gezicht. Op een plek vlakbij waar er vroeger ook eentje zit. En omdat ik in mijn puberteit nooit foto's heb gemaakt van mijn ontstekingen, doe ik het tegenwoordig juist wel. ook om de ontwikkeling ervan te zien.

Dit was eind mei:




En dit was gisteren:



Dit ding is gigantisch groot en pijnlijk. En ik ben me er enorm zelfbewust van. Ik ga liever niet ergens heen, want mensen zien het. Ik ben bang voor vragen en opmerkingen. Het zorgt voor een enorm deja-vu gevoel.

Artsen zeggen dat er geen medicatie is voor deze aandoening. Dat genezen onmogelijk is. Ik heb inmiddels al 5 operaties onder mijn oksels gehad, maar de vervelende plekken blijven terugkeren. Ik 'moet er maar mee leren leven'.
En toch zie ik in de Facebookgroepen en fora regelmatig mensen die met voeding de ontstekingen onder controle weten te krijgen. Die minder last ervaren.


Ik heb al vanaf zeer jonge leeftijd stress ervaren. Al in mijn eerste levensjaren waren er heftige, traumatische ervaringen. En ik heb heel lang niet een al te best eetpatroon gehad. De hele theorie rondom het juicen is te begrijpen: ongezonde voeding blijft aan je darmwanden plakken, waardoor je minder vitamines en mineralen opneemt. Die ongezonde zooi kan daar maanden en soms zelfs jaren blijven zitten. Feit dat ik veel antibiotica heb gehad tegen mijn ontstekingen, in combinatie met slechte eetgewoontes, hebben mijn darmen niet veel goeds gedaan.

Ik geloof ook echt in de genezende kracht van de natuur. En daarom kan ik me ook best voorstellen dat als je opeens héél veel sap binnenkrijgt dat puur is, van verse groente/fruit en bepaalde genezende kruiden of specerijen, dat dit effect kan hebben op je lijf. Ik heb het al gemerkt: mijn AIP challenge was redelijk succesvol te noemen. Alleen bereikte het nog niet het niveau wat ik graag wilde.

Juicen helpt veel mensen dus. als je de juiste ingrediënten in een sap gooit, krijg je ze in hoge concentraties binnen. En tegelijkertijd hebben je darmen dus een stukje 'rust', zodat de energie die normaal in het verteren van voeding, kan worden gestopt in het weghalen van achtergebleven rotzooi. Al die rotzooi in je lijf maakt je ziek, zorgt voor klachten. Soms onverklaarbare klachten. En ik heb er veel. Veel klachten dus. Niet alleen mijn hidradinitis, maar die is wel het meest vervelende.

Het idee is: juice voor een langere tijd, zodat je echt een reboot krijgt en het daarna eenvoudiger is om gezonde keuzes te maken. Je bent dan klachtenvrij, hebt voldoende vitamines en mineralen en je bent afgekickt van je voedselverslaving. Mijn begeleidster wilde al veel eerder dat ik dit eens zou doen, maar moest er wel mentaal klaar voor zijn volgens haar. En naja, de reacties overal online in de besloten groepen en elders zijn zeer positief.

Ik vind het heel spannend allemaal, maar goed.. Er is maar één manier om erachter te komen wat dit met me doet: proberen. En dat gaat dus gebeuren. Heel spannend allemaal.