Onverwacht

Er zitten zoveel dingen dwars op het moment. Dingen die ik ogenschijnlijk niet kan uiten en als ik er mee begin, weet ik niet meer hoe ik het moet eindigen. Graag zou ik willen, dat ik me alles kon herinneren. Van het begin tot het einde. Ik had ook wel gewild dat ik terug kon gaan en alles had kunnen veranderen. Hoewel dat ook niet alles, zoals ik gisteren in 'The Butterflyeffect' had gezien. Ik denk dat ik wel geboren had willen worden, maar dat ik andere keuzes had willen maken.

Keuzes waar ik nu bij twijfel of compleet aan de kant schuif, omdat ik bang blijf voor het onverwachte. Je zou toch denken, dat verandering juist datgene is wat ik zoek? Of dat als iets niet lukt, dat je dan weer opstaat en weer verder gaat? Rationeel gezien, begrijp ik het allemaal prima. Gevoelsmatig blijf ik alleen blokkeren.

Dat frustreert me nog het meeste, het feit dat ik me door gevoelens laat blokkeren, terwijl ik dondersgoed door heb, hoe het allemaal werkt. Ik weet hoe de wereld in elkaar zit, in ieder geval snap ik het perspectief goed genoeg voor iemand van mijn leeftijd. Hoe vriendschappen in elkaar zitten, heb ik van een afstand ook geanalyseerd. Maar het lijkt wel alsof ik er niet genoeg mijn best voor doe.
Wat voor moeite is het om op te bellen en een gesprek te houden over wat ons bezig houdt?

Mijn verstopplaats is wat me veilig houdt. Het is pijnlijk om mezelf op te sluiten in mezelf, terwijl mensen om me heen de pijn voelen, die ik niet kan tegenhouden. Het is vreselijk om te weten, dat je andermans energie wegzuigt, door zo ellendig te zijn. Gevoelsmatig kan ik niet eens erbij komen, hoe dat moet voelen. Nog minder om te zien, hoe degene die je energie wegneemt, niet wil of kan veranderen.

Ik weet niet welke van de twee voor mij geld, of ik er onbewust voor kies om niet te veranderen of dat ik niet kan. Ik vermoed het eerste. Het enige wat ik zoek is veiligheid en geborgenheid, misschien zelfs vrijheid. En door mezelf in deze situatie te houden, creeër ik dat in een zekere mate. Het is niet ideaal. Want constant jezelf vermaken met de onhoudbaarheid van de situatie, is niet aan te raden. Maar binnen een situatie waarvan ik de regels ken, kan ik daar ook veiligheid en vrijheid in vinden. Misschien in een beperkte hoeveelheid. Geborgenheid is hooguit te vinden, door de vertrouwdheid. Maar het is miniem.

Er zijn zoveel dingen die me bezig houden en ik weet niet waar ik moet beginnen of hoe ik moet eindigen. But we will see..