Oorlogsheld of egoïst?
Ik zit zo die film Dresden te kijken, over het bombardement van Dresden tijdens de 2e wereldoorlog. En ik heb nu net die scène gehad, waarin die Anna bijna wordt gefusilleerd voor het proberen te helpen van een dodelijk gewonde vrouw.
En toen kwam opeens een vraag in me op. Is het niet egoïstisch om voor zoiets gefussileerd te worden?
De opa van een vriendin is zo overleden - hij weigerde melk te geven aan de Duitsers. En toen is hij neergeknald. Dapper, zou je zeggen. Een oorlogsheld. Maar hij laat wel zijn vrouw en kinderen achter. Die hebben zich vanaf dat punt alleen moeten zien te redden, in oorlogstijd. Is het het wel waard geweest om zijn dierbaren door zoveel ellende te laten gaan, alleen maar vanwege een beetje melk? Waren zijn idealen werkelijk belangrijker voor hem dan zijn gezin, zijn leven?
Aan de ene kant heb ik iets van 'okay, goed dat hij tegen de duitsers in opstand kwam'. Maar puur theoretisch gezien, als de Duitsers hadden gewonnen, was hij nu een landverrader geweest.
Aan de andere kant is het ook zo dat hij zijn gezin in de steek liet voor zijn idealen.
En het feit dat het om melk ging, laat het eigenlijk heel erg stom lijken. Maar ik zit hier echt met een innerlijk dilemma.
Wat vinden jullie?
En toen kwam opeens een vraag in me op. Is het niet egoïstisch om voor zoiets gefussileerd te worden?
De opa van een vriendin is zo overleden - hij weigerde melk te geven aan de Duitsers. En toen is hij neergeknald. Dapper, zou je zeggen. Een oorlogsheld. Maar hij laat wel zijn vrouw en kinderen achter. Die hebben zich vanaf dat punt alleen moeten zien te redden, in oorlogstijd. Is het het wel waard geweest om zijn dierbaren door zoveel ellende te laten gaan, alleen maar vanwege een beetje melk? Waren zijn idealen werkelijk belangrijker voor hem dan zijn gezin, zijn leven?
Aan de ene kant heb ik iets van 'okay, goed dat hij tegen de duitsers in opstand kwam'. Maar puur theoretisch gezien, als de Duitsers hadden gewonnen, was hij nu een landverrader geweest.
Aan de andere kant is het ook zo dat hij zijn gezin in de steek liet voor zijn idealen.
En het feit dat het om melk ging, laat het eigenlijk heel erg stom lijken. Maar ik zit hier echt met een innerlijk dilemma.
Wat vinden jullie?
04 feb 2009
- meld ongepast verhaal
-
Juma
woensdag 04 februari 2009 20:21
Tja het is wel een beetje dubbel inderdaad ...
Maar ik heb echt respect voor mensen die zich aan hun principes houden. Ik denk niet dat je hier kan spreken van een 'oorlogsheld of egoïst', ik denk sowieso een oorlogsheld, en over dat 'egoïsme' kunnen wij denk ik niet oordelen. Je weet pas hoe het is als je het zelf mee maakt denk ik. -
Wolfe Tone
donderdag 05 februari 2009 12:12
Ten eerste moet je beseffen dat niet HIJ degene is die ze achterlaat, maar de Duitser die hem fusilleert, je moet nooit slachtoffer met beul verwarren. Ten tweede, opkomen voor je principes is wat mij betreft altijd gerechtvaardigd. Maar misschien ben ik wel te koppig om realistisch te kunnen zijn..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 dec 2009 Een jaar MD ( 1 )
- O 02 dec 2009 Plan de campagne ( 2 )
- O 26 nov 2009 Kalligraferen
- O 24 nov 2009 Stalker ( 3 )
- O 22 nov 2009 Donaties ( 1 )
- O 20 nov 2009 De geschiedenis herhaalt zichzelf ( 2 )
- O 17 nov 2009 In the reflection of one's eye... ( 1 )
- O 17 nov 2009 Dilemma ( 1 )
- O 08 nov 2009 Misselijk gevroten
- O 07 nov 2009 Triestheid ( 9 )
- O 07 nov 2009 De zenuwen ( 2 )
- O 07 nov 2009 Sparen tot ik een ons weeg ( 2 )
- O 05 nov 2009 Uitslag tentamen
- O 01 nov 2009 Hippopotomonstrosesquippedaliophobia ( 7 )
- O 01 nov 2009 Tentamen morgen....