Op een dag als deze

Vandaag was een dag waarop ik vrij was. Onverwachts omdat ik normaliter lange dagen draai.
Vrij met een keuze om mee te doen aan een activiteit, maar ook de ruimte om vrij te blijven.
Ik wilde erg graag naar de activiteit, gezelligheid opsnuiven en mee doen met de groep. Wetend
dat ikzelf de prestatie niet zou halen, wilde ik erg graag heen om enkel bij mn vrienden te zijn.
Dat was alles wat ik wilde. Zijn en genieten. Er bij zijn en daarmee erbij horen.
Ik durfde de stap niet te nemen omdat ik na de start 'alleen' zou zijn en dat niet durfde. Ik wist
dat de gevoelens me op z'n kop zouden zetten. Gevoelens die met me aan de haal gaan.
Van gelukkig naar diepe dalen. Na intense pijn en frustratie van dingen die me niet lukken.
Het wel willen maar niet durven of kunnen. Verschillende emoties die daarbij om de hoek kijken.
Helaas allemaal terug te schrijven naar mijn verleden. Eenzaamheid, verdriet en kwaadheid.
Ze werden gisteravond besproken tijdens een les. Ik weet zeker dat ik delen ervan gemist heb.

Wetend dat ik een hoop zou missen vandaag en ik eigenlijk op het moment van wakker worden
op Amsterdam centraal had moeten staan, voelde ik me echt helemaal niet fijn. Ik pakte mijn
boek. Ook al eentje die ik met grote wil aan het lezen ben. Hij is heftig, maar zó belachelijk
herkenbaar.

Effectief dat is wat ik wilde zijn vandaag. Loom en niets willend was de uitkomst. Ik bakte
pannenkoeken, zong liedjes, liet mijn laptop opschonen en ruimde m'n sokken la op. Dit laatste
zegt écht genoeg. Zoveel op een lijstje hebben staan maar niets uit handen krijgen. Ik wil mensen
contacten, ik wil schrijven met ze. Ik wil kaartjes sturen. Verrassinkjes sturen. Maar nee.
Op een dag als deze, wanneer ik JUIST al m'n ruimte zou moeten pakken, overvalt me het zwarte
laken en voel ik me zo klein, laag en vervelend.

Een enkel smsje is dat wat mijn bui voor een halve minuut laat vallen, maar wanneer ik nadenk
over dat wat ik miste (omdat mijn 'wil' dat besloot, nonsens natuurlijk) vandaag kan ik niet anders
dan besluiten dat ik me er vandaag weer in heb laten luizen.

Niets inplannen met anderen of met gerichte doelen, laat een dag omgaan zonder iets te bereiken
zonder er van te genieten.
Op een dag als deze besef ik opnieuw dat ik niet continu door zou moeten walsen, dan zou een
stil zittende dag geen probleem zijn maar een cadeautje.