Op reis

Ooit las ik een verslag van een vrouw die in een huis met een familie van toverkracht, sjamanen of goeroes terecht kwam. Het boek "the sorcerers crossing" inspireert me vaak tot verre reizen. Echt?
Heel echt maar niet heus.

Vaak voel ik me niet wie ik ben en dan kan het zo maar gebeuren.
Ontspan verbeeld me lichtheid. Vliegen is lastig als je geen vogel bent, maar het best werkt het als je voelt dat de aarde onder je vandaan glijdt.
Tijd ruimte of gezelschap maakt niet uit. Ik ben nu mijn ziel en vlieg weg.

Een van de plaatsen is Engeland aan de kust. Ik ben omhoog geklommen in het donker en het stormt. Natuurlijk wind van zee en weet wat ik moet doen. Ik heb een stormlantaarn en leun tegen de wind. Dan zie ik het een klein lichtje in de donkere zee met de witte stormgolven. Het is weg en daar is het. Weg.
Ik wacht nog even tot ik het steeds zie en wordt langzaam koud op mijn huid. Mijn hart is warm want ik ben weg van thuis en zie daar dichterbij komen waar iedereen naar verlangt.
Ik hef de lantaarn omhoog en langzaam komt het schip dichterbij de baai in. Ik hoor ze niet in de wind maar zie een anker in het water vallen en dan keer ik om en ren terug.
Ik haal een sleutel uit een van de zakken van de jas. Het is een oude vissersjas. Het grote hangslot is zwaar en ijskoud. Met moeite klikt het open en ik open de deur van de vissersschuur. Ze komen....
De vissersschuur staat op mijn land en sinds een tijd verzamel ik er spullen. Zeehuis.
Het is een beetje tochtig, maar met het vuur in de kachel wordt het warm. Er zijn een paar broden en kaas en dan gaat de deur open en de zeven mannen komen binnen. Een draagt een tonnetje en een ander heeft een zij gerookt spek en er zijn kisten.
Ik heb maar oog voor een, maar ga door de handelingen, die al zo bekend zijn. Thee met rum, brood met een dikke soep en dan handel!
Ik heb een zak met geldstukken en koop waar mijn oog op valt. Vreemde spullen mooie dingen. Stoffen kralen en parels. Kleine slotjes met mooie sleuteltjes. Bedels met en zonder eigenschappen. Penhouders van zilver. Linten met kleurtjes om heksentrapjes van te maken. Dingen van koper en talismannen uit vreemde streken.
Dan is het klaar. Bijna
6 mannen gaan maar één mompelt wat tegen de anderen en sluit de grote deur van binnen af.
Stilte valt als de deur dichtvalt. De wind blijft buiten en ik doof een aantal lampen. Dan gaan we naar achter en ik voel een brutale hand in mijn flank en houd in. In mijn nek de warmte en de ruwheid. We zijn achter waar visnetten ineens als gordijnen om dezeildoeken heen hangen. Het zeldoek dat er als een bed uitnodigend uitziet. Ik keer me om en kijk in de ogen van het verweerde gezicht. De groenachtige ogen met de oker vlekken.
Het is mijn lief die me wil. mij wil



Als je terugkomt van een reis kom je terug in een plaats, die niet thuis is. Waar wel mensen zijn, die hun best doen en je blijft daar met de vraag... wil je mij?