Op zoek naar een nieuw huis

Weer een behoorlijke tijd niet geschreven. Met de stekjes gaat het goed! De monstera krijgt twee nieuwe bladeren, waarvan er ééntje begint open te vouwen. Hoe mooi om dat te zien!

Een paar weken geleden hebben Rachel en ik minder goed nieuws gekregen: het huis waarin we wonen is verkocht! Ons fijne huisje waar ik nu al 5,5 jaar woon... Ik had gehoopt hier te kunnen wonen met Rachel tot we genoeg gespaard hadden voor een koophuis. Maar niets is minder waar. Eind juni moeten we eruit. Tot dan hebben we om iets nieuws te zoeken.

Onze voorkeur gaat uit naar een woongroep in de regio Utrecht/Amersfoort. We hebben ons al voor verschillende ingeschreven op de wachtlijst. Omdat ik veel thuis ben om te studeren en Rachel veel weg is - ze is net afgestudeerd en werkt nu - leek dat ons het fijnste. Anders ben ik zoveel alleen! In ons huis nu, met huisgenoten, werkt het ook heel prettig. Zo zie ik overdag nog mensen en kan ik met anderen samen werken aan school/werk, en in de avond hebben we soms gezellige spelletjesavonden.
Daarnaast zijn we ook op zoek naar huur. Maar dat ligt wat moeilijk, gezien het feit dat ik nog studeer en nauwelijks inkomsten heb. Rachel heeft dan wel een baan, maar om het op één salaris te doen... Dat is lastig.

Laatst hadden we trouwens weer een heel avontuur in huis. Het was midden in de nacht en we werden wakker doordat twee jongens veel kabaal maakten beneden. Al snel verlieten ze het huis, maar ze bleven voor het huis dralen. De ene jongen was nog meer dronken dan de ander. Ik werd geïrriteerd en ging het bed uit. Ik riep zacht, om de buurt niet wakker te maken, uit het raam: "Kan het wat stiller?" Maar er volgde geen reactie. Het was te zachtjes gezegd. Ik raakte gefrustreerd en riep wat harder uit het raam: "Welterusten!" Dat viel verkeerd. De erg dronken jongen maakte een ongepaste opmerking die ik niet goed kon verstaan en de andere jongen zei half lachend: "Alsof je daar geweest bent, man!" Alsof ik ze voor seks op bezoek gehad had! Hoe durfden ze! Toen wilden ze ook nog aan de fietsen zitten die voor het huis stonden. Ik was inmiddels zo boos! Ik riep uit het raam: "En nu wegwezen!" Flink hard ook, hoewel niet harder dan dat zei praatten. Daarna waren ze weg. Nu voel ik me heel stoer.

Eén ding is zeker: dat 's nachts wakker worden door kabaal en muziek in het studentenhuis ga ik niet missen. Hoewel: in een volgend huis heb je vast weer andere dingen.

Ik ben benieuw waar we terecht gaan komen. Ik heb zo'n geluk gehad dat ik in dit huis kon en Rachel er ook bij kon komen wonen! Er moeten toch nieuwe oplossingen zijn. De tijd zal het leren.