OV-floskaart.

Na al die verhalen over de OV-kutkaart dacht ik dat ik er ook maar een verhaal over moest schrijven. Ik zat vanmiddag in de tram numero 1 richting CS. Zoals altijd was het vrij druk bij het instappen. Ik kreeg een elleboogpor van het meisje dat naast me stond. Zwarte lange haren, een bontkraag die groter was dan haar hoofd en een mega arrogante blik. Beetje een type van 'ikweetwaarjehuiswoont.' Nonchalant zette ik mijn voet voor haar voeten waardoor ze tegen de persoon voor haar knalde. Ik maakte gelijk gebruik van de situatie en ging voor haar staan. 'Oh sorry!' zei ik poeslief, 'Gaat het?'

Nadat ik was ingecheckt en ergens was gaan zitten zag ik het bontkraagmeisje venijnig mijn kant opkijken terwijl ze geagiteerd in haar telefoon praatte. Ik wilde eigenlijk heel graag mijn tong naar haar uitsteken, maar deed het toch maar niet.
Tegenover me zat een vrouw van middelbare leeftijd aandachtig naar buiten te kijken met haar OV-chipkaart in haar hand. Aandachtig keek ík toe hoe ze haar OV-chipkaart naar haar mond bracht en met het hoekje daarvan één voor één haar tanden af-floste. Toen ze met haar andere hand het afgeraffelde hoekje afveegde ving ze mijn blik en werd haar gezicht charmant roze. Snel stopte ze de floskaart in haar tas en keek gegeneerd de andere kant op.
'Tingg, eerste Constantijns Huygensstraat.' werd er omgeroepen. Mijn halte. Ik knikte de flosmevrouw glimlachend toe en keek nog even snel naar het bontkraagmeisje, die me nog steeds venijnige blikken toewierp voordat ik uitcheckte en uitstapte.

Altijd leuk, openbaar vervoer.