Overleden
Gisterochtend was ik gewoon naar mijn stage gegaan, helemaal tegen mijn zin in eigenlijk.
Toen smste me moeder rond 1 uur dat ze me oom smiddags slaapmiddel gingen geven om zo in rust te kunnen sterven. Ik dacht eraan om naar huis te gaan maar met dat spul kan het nog zelfs een week duren.
Totdat ik om half 3 gebeld werd met het nieuws dat hij was overleden. Het hakte erin als een bom.
Zijn laatste uren zat hij alleen nog maar met zijn armen in de lucht en riep hij: papa, papa, papa. Alsof hij hem alweer zag. Na het nieuws gelijk naar huis gegaan en naar zijn huis gegaan. Allemaal huilen enzovoort.
Mijn neefjes, het was zo zielig om te zien. Doordat iedereen gescheiden is en weer een nieuwe relatie heeft zaten wij met ongeveer 50 mensen in zijn huis. Een hele drukke bedoeling maar het was wel zo bedoeld.
Donderdag is de crematie en dan verwachten ze ook een mannetje of 500. Het was een populaire, geliefde man. Voor nu laat ik het zo en hoop ik dat het besef ook een beetje komt.
Koekie1234, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende