Paria
Vrolijke gedachten of belevenissen verdwijnen zeer snel uit mijn gedachten. Het was een lichtpuntje waar ik naar toe had geleefd en die ook doofde als een vuurvliegje, die na een lange tocht werd platgeslagen. Missie geslaagd, over en klaar. Misschien heb ik ook wel te weinig affiniteit met vrolijkheid en geluk. In ieder geval schijn ik me er niet aan vast te kunnen houden. Mijn stille verrottende hunkering naar de dood en verminking, is wat me bindt aan dit leven. Dat is wat me een paria maakt. Ikzelf ben degene die mezelf tot een paria maakt.
papilion, vrouw, 40 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende