Patsj...

Klap op zn arm.
Eén, net, niet lang geleden.

De hele dag samen, net als gister, net als morgen.
Gezinsgebondenheid die door een ieder om ons heen als sterk gezien wordt.
Ja we doen veel met zn allen, maar bah wat ga ik het steeds meer haten.
En dat laatste is iets waar ik niet tegen kan want ik hield altijd van veel mensen.
Tegenwoordig lijk en ben ik een ander persoon dan wie ik eerst was.
Nee, tevreden ben ik er niet mee.

Eerder zou ik me willen verstoppen en huilen tot diep in de nachten om 's ochtends niet wakker te worden.
Weg van alles, van het hier, van iedereen.
Zelfs zij die mij dierbaar zijn, zelfs van hun. Alles en alleen omdat ik een ander ben dan zij denken. Ik kan niet meer aan verwachtingen voldoen. Het toneelspel houdt ooit eens op maar wanneer ik dat durf en kan is onbekend dus loop ik door op een dunner draadje, telkens maar weer. Ooit zal hij doorgesleten zijn.

De hele dag maar aan me zitten, op me hangen, me klem zetten en hebben.
Gezinsleden die moeten lachen of zeggen dat hij moet stoppen of mij de mond snoeren.
Moedeloos en vooral verdrietig word ik er van.

ZIE het gewoon eens. Verdomme, KIJK en ZIE wat er gebeurt.
Altijd gaat hij maar door en misschien heeft hij zelf niet eens in de gaten wat er gebeurt, wat hij doet.




Patsj, kras, slik en doorgaan.
zoals altijd.
25 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Past&Today
Past&Today, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende