pffffj chaotic life...

Sinds mijn vader overleed loopt niks meer zoals het hoort..

Ik heb ervoor gekozen om bij mijn stiefmoeder te blijven wonen, zoals hij had gewild.
Maar waar je niet bij stilstaat is, je hebt allemaal je eigen verdriet en kunt het niet delen
De band tussen mij en mijn vader, is heel anders dan die tussen hem en zijn vrouw enz.

Ik besloot om gauw verder te gaan met mijn leven. Een weekje later was ik alweer aan het werk, deed mee met de lessen op school, liep stage en had rijlessen.
Ik had weinig tijd om stil te staan bij de situatie, en liep als een kip zonder kop rond..
Ik had veel verdriet, maar huilde niet veel voor mijn gevoel
Praten kon ik ook erg goed en dat deed ik ook regelmatig als mensen wat wilden weten

De band tussen mijn stiefmoeder en mij is er niet beter op geworden.
Ze zit nog steeds in een zware depressie, mede mogelijk gemaakt door mijn oma die het natuurlijk nog steeds niet kan bevatten dat uitgerekend háar zoon niet meer in leven is.
ik probeer verder te gaan en eigen dingen te doen, waardoor ik eigenlijk een beetje leef als zwerver volgens mijn stiefmoeder.
Ik sliep bij mijn vriend, bij mijn moeder, een keertje 'thuis' enzovoort.
Ik hield weinig rekening met mijn stiefmoeder, die vond dat ik vaker thuis moest zijn..

Maar wanneer ik thuis was, zat iedereen achter de pc spelletjes te doen of depri te zijn..
Als het eens niet zo was zaten haar vriendinnen er wel of ging ze dingen doen met haar vriendinnen!
Allemaal leuk en aardig, ben erg blij dat ze dingen doet met vriendinnen maar vertel mij dan niet dat ik thuis moet komen om naar een lege kamer te kijken!!

De vakantie was begonnen en ik dacht dat het nu wel beter zou gaan. Ik had werk waar ik de hele vakantie beschikbaar was, mijn rijbewijs heb ik gehaald dus ik kon een beetje weer de regelmaat oppakken,dacht ik.

Niet dus.
Op mijn werk werd ik 2 keer in de week ingepland op de meest vreemde tijden, dus ging ik weer zwerven. Soms liet ik weten waar ik was, vaak zei ik dat ik nog belde waar ik was.
Dat bellen vergat ik vaak, en daar gaan ook de meeste ruzies over.
Ik loop weg voor mijn verantwoordelijkheden thuis en ik doe maar wat ik wil.
Klopt. Want ik heb geen zin om tegen depressieve hoofden aan te kijken, die maandag weten wat ze zondag al eten, terwijl ik nog niet eens weet wat ik over een uurtje ga doen!

Een paar weken geleden ging mijn stiefmoeder een weekje op vakantie.
Deze week heb ik gepakt om te laten zien dat ik mijn verantwoordelijkheden aan kan en niet weg loop.
Iedere dag heb ik schoongemaakt, opgeruimd, gekookt voor mijn stiefzus en iedere dag had ze wel iets anders te klagen. Frustraties liepen hoog op, tot de dag dat mijn stiefmoeder terugkwam en de bom barstte. Maar mijn stiefmoeder wilde niets horen, en er niets van weten. we moeten het zelf maar uitzoeken.
Vind je het gek als ik dan mijn 'verantwoordelijk' heden uit de weg ga?

Communiceren gaat gewoon niet.
Ik zeg dat het laat kan worden op het werk en ik met mijn schoonzusje werk, dus kan ze er vanuit gaan dat ik daar dan ook blijf slapen.
Ik kom om 3 uur thuis met mijn schoonzusje, die de zon al opkomen voor ik in slaap val en krijg om 7 uur al geweldig telefoon.
Een dik geschreeuw omdat ik niet thuis ben geweest en ik het allemaal maar uit moest zoeken blablabla.. opgehangen.. Ik heb geen tijd om me te verdedigen helemaal niets.
Ik was zo boos dat ik niet eens meer naar huis toe wilde. Mijn vriend die half slapend het gesprek meegekregen heeft vond dat ik naar mijn oma moest gaan, omdat zij mij kan helpen en hij niet.

Zo gezegd, zo gedaan..
Ik mijn oma alles uitgelegd van mijn kant en toen mijn stiefmoeder ook.
Alles was 'koek en ei', maar in werkelijkheid is er niets uitgepraat.
Het is nu dus gewoon afwachten tot de bom barst en het weer fout gaat.

Welkom in mijn wereld..