pijnlijk als hij zegt dat hij haar mist

De tranen rollen over mijn wangen met het lezen van zijn mailtje naar mij.
Het doet echt pijn om hem zo’n verdriet te zien hebben. Ik wou zo graag dat ik de kracht had om alles terug te draaien voor hem, maar helaas.

Vreselijk om te lezen dat hij zo radeloos is.. dat hij nu niet weet wat te doen. Het er niet meer over willen hebben.. maar zijn eigen weg moet vinden om hiermee weer verder te leven zonder moeder waar hij veel van houdt en nu onwijs mist.

Ik heb een onwijze brok in mijn keel hoe kan het zijn dat die jongen zoveel los heeft gemaakt bij mij.

Ik durfde zijn mail met als naam “de gouden engel” niet te openen ik was zo bang om afkeuring te krijgen van de dingen die ik geschreven had of gedaan had als teken dat ik het zo vreselijk met hem te doen heb en om hem geef. Al door de naam was er wel een opluchting, maar het heeft werkelijk waar mijn hart gebroken om te lezen dat hij haar zo mist. En ik me maar druk maken of ik hem nog wel zou horen.. die jongen heeft zoveel aan zijn hoofd. Waarom zit het leven zo oneerlijk in elkaar??

Het doet me goed dat mijn beschermengeltje en gedichtje in goede aard is gevallen. De tranen blijven komen en herhaal iedere keer weer de zinnen in mijn hoofd dat hij er zo positief door bleef, maar dat het hem zo zwaar valt en hij dit niet kon volhouden en dat hij haar zo mist.

Hij heeft dus na het lezen van mijn lange mail toch wel ingezien dat ik een heel ander meisje ben dan zomaar een meisje. En dat gelukkig ook nog positief bedoelt ook.
Kon ik hem maar heel even zien al was het maar heel even. Was ik maar even zijn beschermengeltje en ik over zijn schouder kon kijken en ik zonder iets te zeggen gewoon het gevoel dat er iemand bij hem is de kracht kon geven. Even achter hem kon staan en laten weten dat er altijd mensen zijn die achter hem blijven staan wat hij ook doet.

Kon je iemand maar sneller vleugeltjes laten krijgen en dat zijn moeder snel in vrede kan rusten en haar zoon van bovenaf bij kan staan.

Heb een enorme hoofdpijn gekregen en blijf maar huilen. Ik weet niet wat ik nu kan doen dan alleen maar afwachten hoe hij er op zijn manier doorheen zal komen. En ik het gevoel blijf houden dat als ik het idee heb dat hij me nodig heeft ik er ook zeker ben. Zo zie je maar blijven geloven in je gevoel.. en doe wat je het beste lijkt.

Hoop dat hij nu in zijn bedje ligt en mooie dromen van zijn moeder zal hebben.

Hij is nu gewoon zo verloren in deze wereld…..geef hem alsjeblieft de kracht……….
Zo als hij zijn er niet veel jongens…