Hoe het allemaal kan lopen

Ik heb al een tijdje niet geschreven.. aan de ene kant ging het goed en aan de andere kant heb ik het medisch onwijs weer druk en ben weer in een fase dat ik me afvraag... wie zijn mijn echte vrienden en vooral vriendinnen??

Dagenlang heb ik 's ochtends nog berichtjes van damien gehad, maar ik reageerde een beetje lauwtjes .. als ik tenminste reageerde. Hij vroeg of hij mij erg van streek had gemaakt...(pardon... zeg natuurlijk nee)

Een dag later sprak ik een vriend van hem via een vriendin van me en we kwamen in gesprek zo van zo is hij nu eindelijk eerlijk geworden... dacht ook dat ie eerlijk was nu ( wat had hij nog te verliezen) Ben met een jongen weggeweest en dat klikte absoluut niet... vreselijk zielig persoon in de zin dat hij zulke mooie woorden heeft, maar komt erop neer dat deze jongen zich kapot drinkt en snuift...en geen problemen van ziet(niets voor mij dus) Wel nog contact mee een klein beetje, maar laat hem niet te dichtbij komen want hij wil vanalles van je. (dat zijn mensen die je gebruiken).

Na 2 weken gemsnt te hebben met die vriend van damien (die ook in rotterdam was) vertelde hij mij dat de moeder van een andere vriend was overleden. (dat is T die toen met mij sjanste en ik afwees omdat ik al had gezoend de week, maar naderhand toch met damien zoende) Ik schrok onwijs dat zijn moeder overleden was en heb altijd wel een beetje aan hem gedacht... en hij reageerde ook weer leuk toen hij er zaterdag 15 januari was.
Ik heb gelijk gevraagd aan die jongen of ik het mailadres mocht hebben zodat ik hem wat ondersteunende woorden zou sturen. Zo gezegd zo gedaan.. Zijn moeder is nu een week begraven en ik kreeg woensdag vorige week dus een mailtje terug van hem dat hij erg tegenop had gezeten om haar te begraven enzo.. en dat mijn woorden eg lief waren en dat we snel zouden msnnen ofzo.. Ik vond het erg lief dat hij dat terug schreef en ben heb hem meteen aangemeld en kwam hij direct online. We hebben onwijs lang en veel gepraat en niet over zijn moeder... Heb hem wel aangegeven dat als hij erover wil praten dat altijd met mij kan, maar hij wilde liever gewoon over vanalles praten omdat iedereen er al over praat(kan ik begrijpen en daarom begon ik er ook niet over) Avonden lang hebben we zitten msnnen en toen had ik mijn nummer gegeven en ik die van hem gekregen en gingen we ook smssen.. Toen kreeg ik vrijdag een smsje 's nachts of ik nog wakker was en of hij dan ff kon bellen. Hij belde me naderhand en hebben heel leuk zitten praten over vanalles en nog wat. HIj was ook gelijk de eerste dag begonnen over dat hij me wilde zoenen en ik dat niet gedaan had. en dat hij daar best wel van baalde omdat hij mij super leuk vond en nog steeds vind. Dat was lief om te horen eerlijk gezegd. Hij wilde snel naar me toe komen zodat we leuke dingen gaan doen. Echt hij zei ook dat hij me enorm vertrouwde zo snel.. en vertelde me als klap op de vuurpijl dat onze lieftallige Damien al 4 jaar een vriendin Fleur heeft en jawel al 4 jaar vreemd gaat ook. Deze jongen liegt en bedriegt alles bijelkaar. Wat triest zeg.. Vreselijk.... en zielig voor dat meisje...
Schijnt wel dat zijn vader via een vriend van hem alias stiefbroer is achtergekomen dat damien met een ander meisje(jawel ik dus) heeft gezoend. Zijn vader is enorm boos geworden en dus damien weer op die andere jongen... Bizar dat iemand zolang een meisje kan bedriegen zeg..terwijl Damien me net na de begravenis heeft gebeld en zei dat hij snel naar mij toe zou komen... ****hij mag komen**** maar het zal hem behoorlijk tegenvallen einde van hem qua mijn gevoel!!!!!!!!

T vind ik wel heel erg sterk zich overal doorheen slaan... Maar denk eigenlijk dat dit het moment is dat nog niet alles echt tot je doorgedrongen is. Damien schijn ruzie te hebben met al die gasten omdat ze deze week naar centerparcs gingen. Dan bedenk ik me.. doe ff net te veel zeiken tegen die jongen.. en steun hem.. en doe er alles aan om hem op te vangen als het verkeerd gaat, maar ik ben bang dat iedereen een beetje te egoïstisch is om dat dan op het moment te zien en er dus ook te zijn. Ik hoop dat ik dat hem nu wel duidelijk heb gemaakt dat ik e zeker wel voor hem wil zijn.

Hij heeft nog een broertje en een zusje, maar dat zusje heeft ook een whiplash en heeft anorexia gekregen van pillen die ze kreeg ervoor. En is ook vreselijk in de war en wil niet geholpen worden.. met zijn kleine broertje heeft hij niet echt veel contact omdat die enorm stuk jonger is. En zijn vader daar heeft hij nooit echt een band mee gehad.. Zijn moeder deed altijd alles bijelkaar houden. Maar nu moet die vader wel eventjes er zijn voor zijn gezin en hoop dat het hem ook lukt. IK baal ervan dat hij zo ver woont.



Ben eerlijk gezegd onwijs onzeker geworden door al die mensen die tegen me liegen.. weet niet meer wat ik moet geloven. dus het enige wat ik kan doen is afwachten totdat iemand zijn woorden/beloften nakomt.
En dat heb ik hem ook gezegd..

Ik voel me zo vertrouwd bij hem dat ik zei dat hij ook best wel bij mij kon blijven slapen als hij bij me was en we leuke dingen hadden gedaan.. Toen zei hij van vind je moeder niet erg dat er iemand van een andere wereld bij je slaapt dan.. Ik zo andere wereld??? dus ik zo ze zeggen wat je van ver haalt is lekker.. hij zo das waar.... ik zo maar moet er nog wel overtuigd worden, want nu heb ik alleen een vieze nasmaak ervan. Hij zei dat ie snapte wat ik bedoelde en dat hij het erg vervelend voor me vond.

We hebben elkaar dagen lang gesmst en hij is maandag morgen vertrokken met zijn vrienden naar Centerparcs. Ik heb die ochtend nog een smsje gehad van hem, maar daarna is mijn telefoon akelig stil gebleven van zijn smsjes.
Terwijl hij had gezegd dat hij me iedere keer zou smssen enzo.. ( weet niet waarom dat ineens veranderd is) Ik hoop dat hij het zo naar zijn zin heeft dat hij me vergeten is (ookal denk ik wel te veel aan hem eerlijk gezegd)
Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje gek, maar ja kan niet anders dan afwachten...

Het is niet zo dat ik denk dat het wat wordt met hem.. maar wil hem echt wel als vriend hebben. Hij is zo positief en dat is fijn als mens... Wil hem ook graag helpen om door alles heen te komen..
Ik denk onwijs veel aan hem niet normaal vind het eerlijk gezegd een beetje vervelend. Want ik ben bang dat ik weer meer voor hem gaat voelen wat goed is... (denk ik)

maar ja kan alleen maar afwachten denk dat ik pas vrijdag als hij thuis is wat hoor...