Ik heb vandaag mijn haar weer eens gevandaliseerd met een huis-, tuin en keukenschaar en er een oh zo hippe, maar tegelijkertijd gehate pony erin gesnoeid. Ik vind het uiteindelijke resultaat hip geworden, maar het draagt wel bij aan mij voorgaande gedachtes van dat het tijd word om mijn kleding bij te snoeien.
Ik wil mijn kleding veranderen. Niet nieuw kopen, maar personaliseren naar mijn wens. Ik heb al een My little pony-iron on als inspiratie, gedoneerd door een heel lief meisje en de perspectieven zijn als volgt, als ik tijd heb ga ik a.s. donderdag of de zaterdag erop naar de markt en breid ik mijn pimp-my-clothing-kist op. Vul ik die weer met nieuwe opplakdingetjes en andere hebbedingetjes.
Ten tweede vind ik het geen fout idee, om mijn vroegere gewoonte om kleding per kilo op te gaan kopen bij mijn lokale vintageadres. Meestal superoud en superfout, maar knutselgoed te pas en te onpas.
Ik ben ultiem hip en als ik het al niet was, word ik het nu.
Zie de lieflijke sterretjes voor je gecombineerd met alle kleuren van de regenboog en de uitgekotste rafels van het scheuren. Zo überfout dat het hip is.
En de mensen die denken dat ik het toch nooit zal dragen, krijgen bij voorbaat al een 'hallo, vreemde. Wie ben jij?' Want die kennen me niet