Ik herinner me nog goed de manier waarop we samen naast elkaar lagen.. ^^
Je was zo aanhankelijk, zo donzig en zacht.
Ook weet ik nog hoe we samen aten (en ik een gras-taart met paardenbloemkaarsjes voor je verjaardag maakte
), hoe je tegen me kwaakte, en reageerde op mijn gekwaak.
Hoe we achter elkaar aanrenden en samen zwommen in het meer
Je was zo lief voor me. Je was gek op me, en dat liet je constant blijken.
Aghh.. ik zal je niet al te veel verhemelen, aangezien je heel wat moordlustige neigingen vertoonde.
Maar goed míj deed je dan ook niks... al waren mijn ouders als de dood dat je m'n ogen er ooit nog eens uit zou prikken
maar dat deed je niet, ook niet als je met je snavel langs mijn gezicht streek.
Ik kende je te goed, en doorzag de momenten waarop er een onweerswolk boven je hing(vooral de momenten dat ik je geen aandacht gaf, of dat ik een vriendin mee naar huis nam).
De meeste mensen waren bang voor je, en vermeden je liever.
Je eerste tactiek om mensen de baas te zijn was om als een halve zool achter ze aan te fladderen, terwijl je schel boven de 120 decibel probeerde uit te komen
Toen je wat ouder werd kwam je er achter dat mensen je snavel ook steeds vervelender begonnen te vinden...
En op den duur was je zó sterk, dat je vleugels al lang niet meer werden ervaren als iets fijns met donzige veertjes...
Hoe dan ook,
ík vond je leuk
..&Ik mis je.