Problems; Update!

Hoi lieve mensjes,

Jup daar zit je dan. Kijk je op twitter, zie je 2 tweets van je beste vriend. ''do what you want to do, but remember that you have hurt others'' en ''De een z'n liefde is z'n ander z'n leed''. Ik wist wel dat hij me leuk vond, maar niet zo erg. Ik vind het best wel zielig, maar ik weet echt niet wat ik moet doen. Want ik op school is het ook iedere keer bij mij in de buurt willen zijn, altijd naast me willen zitten.. Ik vind het wel grappig enzo. Maar na een tijdje gaat het toch vervelen. Heb het ook al besproken met B. Hij gaf mij gelijk en vond het ook een beetje storen.

'School' hmmm, ik haat het woord al. Op een of andere manier ga ik toch best de verkeerde kant op: Kan me niet meer concentreren en ik vind de lessen zo saai, dat ik niet meer ga opletten en gewoon ga kletsen. En op de ouderavond heb ik dat ook te horen gekregen: 'Amber je praat te veel' 'Ze moet niet zo veel praten'. Ik weet t wel.. En ik snap ook niet waarom ik dat doe, ja misschien omdat ze zo saaie lessen geven ofzo. Mijn cijfers zijn ook niet al te goed. Van mijn mentor kreeg ik te horen: 'Je kan beter meid'. IK WEET HET. Maar op een of andere manier gaat het gewoon niet. Te veel stress? nee. Geen idee waar aan het ligt. Misschien door dat alles gewoon niet wil lopen zoals ik wil. Thuis, op school.

Gisteren had ik training. Er zou om half 8 weer iemand komen die me kwam ophalen.. Maar we waren wat eerder gestopt omdat de trainer naar een vergadering moest.. Dus ik stond daar buiten in de kou met mijn teamgenootje. Ik vroeg, hoelaat het was.. Ze zei, half 8. En toen kwam haar auto en ging weg. Nou daar stond ik, en maar wachten en maar wachten.. Uiteindelijk ging ik een stukje lopen, op de route hoe mijn vader zou rijden.. Na een tijdje stopte ik ergens op een hoek.. Ik ging zitten op de stoeprand, ik dacht na... Over alles! Toen moest ik toch even mijn tranen binnen houden. Daar zat ik dan, helemaal alleen in het pikke donker met een vreselijke kou. Ik dacht fuck it, tas op me rug, ik ga rennen. Nou toen was ik dus van daaruit naar mijn huis gerent en eenmaal bijna thuis, kwam er een auto. Ja hoor, het was me vader. Hij stopte en liet me in de auto. Hij zei dat het hem speet, hij was helemaal de tijd vergeten. Ik: Het maakt niks uit, het maakt niks uit. Eenmaal thuis, gedoucht en natuurkunde gemaakt.

xkusjes