Psychologen gemaild
Na heel lang tobben heb ik toch een besluit genomen om de universiteitspsychologen te mailen.
Het kan zo niet verder.
Dat elke keer als ik een pijntje voel, ik haast in tranen uitbarst bij de gedachte dat ik nu een langzame en pijnlijke dood ga sterven. Dat als ik lees dat er iemand overleden is aan koolmonoxide vergiftiging, dat ik weken slaap met het raam open, hoe hard het ook vriest. Dat ik elke keer, verlamd ben van de angst, niet kan slapen, en de volgende dag dood moe ben. Dat ik jankend mn zus op blijf bellen omdat ik denk dat ik een cyanide vergiftiging heb omdat ik misschien secondelijm op mn vingers had en daarna taart heb gegeten met mn vingers. Dus vort die cyanide zich in mijn maag om tot blauwzuur en ga ik dood. (Dat was al een tijd geleden en ik leef nog steeds)
Mijn angsten zijn grillig, onregelamtig en en gegrond. De volgende dag kan ik er haast om lachen, maar als ik bang ben, dan kan ik niks meer. Ik kan me niet concentreren, ik kan niet lachen, ik kan niet rustig tv kijken, ik kan er alleen maar aan denken dat ik dood ga.
Ik denk dat dit te maken heeft met Het ovelrijden van C., komende vrijdag een jaar geleden. Ik had er eerst nooit zo'n last van, maar sinds ik op mezelf woon wel. Toen ik realiseerde dat al mijn angst te maken heeft met C., ging het al een stuk beter en sliep ik een paar nachten rustig, maar nu ben ik weer bang. Vandaar maar de psychologen gemaild, hopelijk kunnen zij mij helpen.
Het kan zo niet verder.
Dat elke keer als ik een pijntje voel, ik haast in tranen uitbarst bij de gedachte dat ik nu een langzame en pijnlijke dood ga sterven. Dat als ik lees dat er iemand overleden is aan koolmonoxide vergiftiging, dat ik weken slaap met het raam open, hoe hard het ook vriest. Dat ik elke keer, verlamd ben van de angst, niet kan slapen, en de volgende dag dood moe ben. Dat ik jankend mn zus op blijf bellen omdat ik denk dat ik een cyanide vergiftiging heb omdat ik misschien secondelijm op mn vingers had en daarna taart heb gegeten met mn vingers. Dus vort die cyanide zich in mijn maag om tot blauwzuur en ga ik dood. (Dat was al een tijd geleden en ik leef nog steeds)
Mijn angsten zijn grillig, onregelamtig en en gegrond. De volgende dag kan ik er haast om lachen, maar als ik bang ben, dan kan ik niks meer. Ik kan me niet concentreren, ik kan niet lachen, ik kan niet rustig tv kijken, ik kan er alleen maar aan denken dat ik dood ga.
Ik denk dat dit te maken heeft met Het ovelrijden van C., komende vrijdag een jaar geleden. Ik had er eerst nooit zo'n last van, maar sinds ik op mezelf woon wel. Toen ik realiseerde dat al mijn angst te maken heeft met C., ging het al een stuk beter en sliep ik een paar nachten rustig, maar nu ben ik weer bang. Vandaar maar de psychologen gemaild, hopelijk kunnen zij mij helpen.
19 mrt 2012 - bewerkt op 19 mrt 2012
- meld ongepast verhaal
-
Cath.
maandag 19 maart 2012 20:12
Goed van je dat je hebt gemaild.
-
Cath.
maandag 19 maart 2012 20:12
Succes moest daar nog achter.
-
Racoony
maandag 19 maart 2012 22:07
Het is super dat je hebt gemaild!! Je komt op en zorgt voor jezelf en dat is een heel goed begin!!!
Succes! -
Wicked.
maandag 19 maart 2012 22:56
Klinkt heel herkenbaar. Vooral het gedeelte dat je op het moment heel erg bang bent en je erna beseft dat het allemaal niet zo was.
Hopelijk kunnen ze je helpen
-
Asher
dinsdag 20 maart 2012 17:41
Ja, ik herken me er ook wel in. Ik vind het een verstandige beslissing.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 13 mrt 2011 Afscheid/ziekenbezoek ( 1 )
- O 11 mrt 2011 Morfine ( 4 )
- O 09 feb 2011 Dju. Te groot.
- O 08 feb 2011 Stoppen met oppassen ( 3 )
- O 06 feb 2011 Erasmusperikelen
- O 04 feb 2011 Wiskunde B herkansing.
- O 04 feb 2011 Lomografie ( 5 )
- O 25 jan 2011 Faal. ( 3 )
- O 18 jan 2011 Mn stem kwijt
- O 17 jan 2011 Naaiacties. ( 3 )
- O 11 jan 2011 Slpash [oppassen gisteravond]
- O 09 jan 2011 Aftakeling. ( 2 )
- O 04 jan 2011 Oppassen, maandagavond.
- O 29 dec 2010 Vrije avond.
- O 23 dec 2010 Disneyland ( 5 )