Gisteravond...
Op zoek naar een vriend..
En maar zoeken en maar zoeken...
anderhalf uur.. zoeken in het donker...
Niets...
En opeens.. luide stemmen... geschreeuw...
Gevonden..
Hij wou zelfmoord plegen.. maar we hadden hem op tijd gevonden
hij had een touw bij zich... geknoopt en al.. als een strop..
zoeken met 10 man.. de politie al onderweg..
maar we hadden um.. eindelijk.. gelukkig.. een opluchting..
hij moet egt hulp hebben.. de politie heeft het ook aangeraden..
hij moet er niet alleen over praten met zijn vrienden.. maar ook met profesionele.. ik hoop dat dat gaat helpen.. dat kan niet verder zo..
Ik weet me echt geen raad meer... Wat kan ik.. als een goeie vriendin.. en zoals meerdere van zijn vrienden..
hem helpen.. door hem met rust te laten.. hem zo vaak mogelijk opzoeken.. om te laten zien dat hij niet alleen is..
wie wil mij hier raad in geven... we zijn radeloos... net als zijn ouders...
Sad Juanita
Edit... Het is dezelfde jongen als uit mijn vorige verhaal... + de gedichten