Realistisch
God wat ben jij lekker realistisch. Nee dit is niet sarcastisch bedoeld. Ik meen het serieus waar, en misschien is dat wel het gene dat ik nu nodig heb. Je blaast de dingen niet op, je maakt de dingen niet groter dan ze nu zijn. Je bekijkt het zoals ik het eigelijk zou moeten doen. Ja, achteraf gezien, ik kan jouw vertrouwen (tot zover). Voorlopig zal ik niet veel meer vertellen over mijzelf. Daar schiet ik niets mee op, en ik wil jou vooral niet afschrikken. Ooit zal ik wel weer gaan praten, maar we zien dan wel hoe het tussen ons staat. Want dat vraag ik me nu ook sterk af. Hebben wij iets? Of zijn wij slechts vrienden die steeds met elkaar zoenen? Ik weet het niet meer hoor, jij wel? Zo ja, vertel het mij. Want eigelijk kan ik er nu in mijn leven niet nog meer onzekerheid bij gebruiken.
En hoe wil je tegen mij gaan doen als wij morgen elkaar weer tegen komen? Zoals afgelopen dagen? Of op afstand? Als jij dit toch kon lezen, zou het toch wel heel makkelijk zijn.
En verder voor een vriendin, meisje toch, je hoeft mij niet meer wijs te maken dat het goed gaat. Ik lijk dan af en toe achterlijk maar ik weet dondersgoed dat het slecht met je gaat. Probeer je weer open te stellen voor mij, want ik weet niet wat er precies is gebeurd, maar je laat mij niet meer toe. Zorg dat daar verandering in komt, want als ik je morgen zie, ik wéét dat het slecht gaat met je. En maak daar maar gebruik van. Dat mag jij, en al doe je het niet voor jezelf, doe het dan wel voor mij.
Boekje, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende