roze wolk

Ik bevind me weer even op een roze wolk. Gevaarlijk zijn mannen die voorzichtige kussen op je voorhoofd geven en je met tedere blik aankijken. Ik ben nu inmiddels wel zelf de persoon met bindingsangst geworden, maar dat mag de pret niet bederven.
De obsessie rond het wel dan wel niet bestaan van DE WARE houdt mij allang niet meer bezig. We hebben immers geen tijd te verliezen. En tegenwoordig ziet iedereen alles als een LEERMOMENT.
Misschien heb ik een generatie overgeslagen, of heb ik iets heel belangrijks gemist. Voor mij is het leven eerder een rollercoaster, ik vind gelukkig niet altijd de tijd om het 1 en ander te analyseren en gebeurtenissen bestempelen als LEERMOMENTEN doe ik al helemaal niet. Daarmee verdrijf je alle emotie die je op een bepaald moment gevoeld hebt en verkleind het tot een moment dat gauw vergeten moet worden maar wel uit GELEERD dient te worden.
Maar om terug te komen op mijn roze wolk; die mag van mij nog wel even blijven. Als je er maar met zn tweeen op zweeft, dan is er niks aan de hand. Dat heerlijke tintelen, hopen, wachten, dromen, leven, geven, eren, koesteren, raken, spelen.....Er komt altijd wel weer een ex, een moeder of een andere kwestie om de hoek kijken maar laten we maar genieten van het nu, voor zolang dat NU nog mag duren.
Mijn passie en diepgang zijn in ieder geval overgekomen. Zou dit een man met inhoud zijn? Een man met gevoel? Een eerlijke man? Ik neem opeens weer woorden in de mond die ik al maanden niet meer gebruikt heb. En die continue spanning, flashbacks. 'Je fais souvent ce rêve étrange et pénétrant d'un homme que j'aime et qui m'aime et qui n'est chaque fois ni tout à fait le même ni tout à fait un autre, et m'aime et me comprend (...)VERLAINE. Zou dit dan die man zijn, waarvan je droomt, die je herkent maar toch ook weer niet, die je wilt volgen op zijn weg maar tegelijkertijd voor wilt zijn? Door hem laat je je betoveren, totdat je hem in zijn ware gedaante ziet, en dat is dan de test, is je hart voldoende mercyful en zul je elkaar ook in de toekomst iets kunnen geven?
Ik had mezelf beloofd niet meer zo bij alles stil te staan, maar ik schijn tegenwoordig neigingen te hebben de FOUTE VROUW uit te hangen door misschien wel perfecte mannen af te wijzen.
Ik ben heel erg nieuwsgierig, maar ga vooruit als een leeuwin die op haar tenen loopt. De liefde is nooit ver weg, blijkt wel weer. En de foute mannen hebben we nodig om wakker te blijven. Anders zou er ook maar weinig geschreven of gevoeld worden.
En dat heel veel om sex draait is gewoon een biologisch feit. Daar moeten we mee leven. En we moeten er ook maar van profiteren. We zijn vrije wezens, dus daar moet van genoten worden nietwaar?
Dat heb ik inmiddels wel geleerd. Zorgen voor jezelf. Genieten van de ander, en helemaal als je weet dat het hem alleen daarom gaat. Het woord relatie zal ik misschien ooit wel weer gaan gebruiken, dat ik dat nu niet doe wil niet zeggen dat het minder goed met mij gaat, INTEGENDEEL.