Roze wolk?? Wanneer??

Laat ik allereerst nogmaals zeggen dat deze zwangerschap wel degelijk gewild EN gepland is.
En dat ik snap dat dit pijnlijk kan zijn voor de dames die hard hun best doen om zwanger te worden.
Maar dit is mijn dagboek, en dit zijn waarschijnlijk de hormonen die praten .

Heel erg hebben wij ons best gedaan om mij 'zwanger te krijgen'.
Ik wilde altijd al zo graag moeder worden, toen ik hoorde dat ik PCOS had en daar wat meer moeite voor moest gaan doen baalde ik.
Ik heb mijn vriend uitgelegd dat ik bang was dat als ik er op latere leeftijd pas mee zou beginnen dat het nog moeilijker zou gaan worden.
Ik wilde geen druk bij hem neerleggen, ik heb verteld dat ik er klaar voor was, en dat als hij ook graag kinderen wilden hij dat aan kon geven.
En dat gebeurde! een jaar geleden en wat was ik blij. We gingen er voor! samen een gezinnetje opstarten.

Na een paar ziekenhuis bezoeken, onderzoeken en 5 maanden Clomid was het zo ver! ik werd zwanger.
Na een kleine shock van de positieve test was ik blij en heb ik het die avond met mijn vriend gedeeld.
In de loop der weken hebben we het iedereen verteld, en iedereen gunde het ons en was zo bij voor ons.

Alleen leek er een ding mis, een raar gevoel in mijn onderbuik en een stemmetje in mijn hoofd..
Wil ik dit eigenlijk wel? Vind ik het wel leuk dat mijn leven zo gaat veranderen?
Wil ik wel een leven als moeder?

De eerste tijd heb ik er met niemand over durven praten, iemand die dichtbij me stond probeerde ook zwanger te raken en ik voelde me nogal verwend.
zelfs tegen mijn vriend heb ik de eerste weken niets gezegd.
Later ben ik op gaan zoeken waar dit gevoel vandaan komt. Het schijnt veel voor te komen en het ligt aan alle nieuwe hormonen in je lichaam.
Veel met de voorbereidingen van je kindje bezig zijn schijnt te helpen. Ik praat er veel met mijn vriend over omdat ik er vaak om moet huilen en me dan heel rot voel.

Ik kom er maar niet uit waar dit vandaan komt, ik wilde dit zo ontzettend graag.. Hoe kan het nou zo zijn dat ik me vaak zo ellendig voel?
Ook van het leven straks met ons kindje kan ik me totaal geen voorstelling maken, hoe hard ik het ook probeer.

Ik hoop dat het straks tijdens de grote voorbereidingen beter word. We zijn al met het kamertje bezig en dan begint er al goed uit te zien. als we er mee bezig zijn word ik daar wel blij van.
Alleen echt denken aan het leven straks MET kindje.. lukt me nog niet..

MiekeBitch, vrouw, 33 jaar

• Denet dinsdag 01 juli 2014 16:48
  Hormonenstorm, komt wel goed en die roze wolk....... kwestie van tijd.
• Dex dinsdag 01 juli 2014 16:52
  Je bent niet de enige die dit zo voelt, weet ik uit mijn omgeving. En die twijfel kan heel goed je hele zwangerschap (en zelfs nog even erna) aanhouden. Op een gegeven moment, als het kind een paar maanden oud is, ebt die vanzelf weg. Wellicht niet helemaal, maar wie leeft er nou 100% van de tijd zonder twijfel?
  Probeer je twijfel te accepteren als iets dat normaal is en er niet zo hard tegen vechten. Succes!
• Niens (opgeheven op 20-11-2014) dinsdag 01 juli 2014 21:29
  Volgens mij hoort dit er toch echt bij, heb het zelf ook even gehad!Hoop dat je gauw op die roze wolk, of misschien wel blauw, komt te zitten!
• Chanterminou dinsdag 01 juli 2014 23:06
  Altijd goed om succesverhalen te lezen van PCOS patienten
  Ikzelf heb veel moeite met mijn al zwaar ontwikkelde vorm van PCOS
  Maandag wéér een echo om ook maar enige eitje te vinden en alles op alles te zetten.
  Kans is groot bij mij dat het enkel cystes zijn.
  
  Ik vind het ontzettend leuk voor je dat je zwanger bent. Ik geloof dat die roze wolk vanzelf komt als je bijkomt van alle nieuwe hormonen. Maar eerlijk gezegd weet ik heel niks van dit gevoel af. In ieder geval veel sterkte ermee en probeer te genieten van je zwangerschap, het is een enorm mooi iets
  
• MissD woensdag 02 juli 2014 07:45
  Zwangerschap is helaas niet een grote roze wolk... dat heb ik zelf ook ervaren. Ik ben zelf 3,5 week geleden bevallen... en ook ik heb deze gevoelens wel eens gehad in mijn zwangerschap. (Overigens noooooit over gesproken, want ik voelde me er een vreselijke moeder door! Maar zoals je hierboven ook al leest: veel vrouwen hebben het.) Ik wijd het aan onzekerheid en angsten. Het IS ook een grote verantwoordelijkheid. Een enorm bezit. En het verandert je hele leven. Maar zodra dat kleintje op je borst wordt gelegd, dan weet je waar je het voor hebt gedaan. En in de loop van de eerste weken al kun je geen leven meer voorstellen zonder dat mooie, kleine wondertje.
  Heb vertrouwen dat dit gevoel weg gaat. Je hebt ervoor geknokt om zwanger te worden, dus dat je moeder WILT worden, is duidelijk! Hormonen zijn rot dingen....
• MiekeBitch woensdag 02 juli 2014 19:39
  Bedankt voor de lieve reacties. Het is goed om te horen dat ik hier geen 'rare' in ben.
  
  Ik hoop dat alles beter voelt over een tijdje. Het liefst voor de baby er is. Anders misschien ook niet al te lange tijd erna, ik bedoel.. Ik hoop dat het niet uitloopt op een depressie ofzo.
  
  Misschien maar lekker veel er mee bezig zijn (we hebben nog bijna niets gekocht dus maar lekker shoppen binnenkort)
• wieanders donderdag 24 juli 2014 12:54
  Hey, maak je geen zorgen over hoe je je voelt.
  
  Niemand voelt zich altijd 100% zeker over iets, zeker niet over dingen die helemaal nieuw zijn.
  De mensen die zeggen dat ze dat wel zijn houden zichzelf en anderen voor de gek, of hebben een serieuze persoonlijkheidsstoornis.
  Angst, en de daaruit voorkomende onzekerheid is één van de basis-emoties, en zonder zou de mensheid al lang geleden uitgestorven zijn.
  Het is dus heel normaal dat je je onzeker voelt over zo'n keerpunt in je leven.
  
  Je kunt je wel proberen voor te stellen hoe het is om straks zo'n kleintje in je armen te houden en wat je daar bij zult voelen, maar waarvoor zou je?
  Waarom zou je je nu druk maken over (de impact van) een moment dat eigenlijk onvermijdelijk is?
  Hoe lastig het ook is, probeer niet teveel op zaken vooruit te lopen.
  
  Misschien dat mijn woorden niet zoveel indruk maken omdat ik een man ben, en dus geen idee heb van hoe het voelt om zwanger te zijn, maar van ingrijpende gebeurtenissen in je leven ben ik wel een aardige ervaringsdeskundige.
  Mijn leven is een periode nogal 'turbulent' geweest, inclusief drugsverslaving en suïcidale gedachten.
  En wat ik daarvan geleerd heb is, dat het geen zin heeft om op de zaken vooruit te lopen.
  "What's coming will come, and we'll meet it when it does."(Harry Potter wijsheid )
  
  Het enige dat zeker is, is dat zolang je je zorgen blijft maken over dingen die nog niet vast staan, je het zelf heel lastig maakt om op die roze wolk te klimmen.
  
  Just roll with it ...
  
  En omdat ik toch bezig ben met cheesy quotes...
  
  "Life is a rollercoaster, you can either scream or enjoy the ride."
  

• O 16 apr 2015 Even er doorheen   ( 4 )
• O 10 jan 2015 Foodlist
• O 08 dec 2014 Tygo-fotodump**   ( 4 )
• O 29 sep 2014 Geboren!   ( 12 )
• O 20 sep 2014 Hormonen en een man vol onbegrip.   ( 3 )
• O 01 jul 2014 Roze wolk?? Wanneer??   ( 7 )
• O 12 apr 2014 Mag ik heel even klagen?   ( 7 )
• O 01 apr 2014 Zwanger! (Echt ;-) )   ( 27 )
• O 24 mrt 2013 Wat een lieverd...
• O 11 mrt 2013 Is er een psycholoog in de zaal??   ( 1 )
• O 08 aug 2012 Pcos en tóch ongesteld??   ( 1 )
• O 15 jul 2012 Boos! Wat moet ik nou?   ( 10 )
• O 08 jan 2012 Ik kan niet slapen..   ( 4 )
• O 04 jan 2012 Taartenvraag!!!!   ( 6 )