Rust en privacy

Ik denk na over die leuke Afrikaanse jongen Luis en ik kan het hem niet eens kwalijk nemen.
Ghana is hard knock life. Maak je een meisje zwanger dan draai je op voor de zorg voor moeder en baby.
Wat als je ook nog huur moet betalen?
Zijn vader nam hem terug in huis om het hem makkelijker te maken.
Dat meisje was ook niet gelukkig en dumpte het kindje bij zijn moeder en keek er niet meer naar om.
Zijn schoonmoeder schold hem ook uit. Dat ie nergens voor deugde en zo en wat haar dochter met hem moet.
Het meisje had waarschijnlijk meer verwachtingen van het leven.
En aangezien hij de kostwinner was en zij geen vervulling vond, ging ze ervandoor zonder kindje.
Een kindje is toch alleen maar een last.
Hier in Nederland kun je alles worden wat je wil maar in Ghana betaald de man schoolfees als hij een meisje leuk vind en wilt investeren in haar toekomst omdat zij dan een potentiële goede echtgenote zal zijn.

Een relatie met de verkeerde kan je hele leven door de war schoppen.
Sterker nog, het kan je dood worden.
Geen wonder dus dat deze jongen afstandelijk en gesloten is.
Ik vind zelf ook dat een ieder voor zichzelf moet kunnen zorgen.
Ik wil helemaal nooit meer mensen in huis nemen omdat het gemakkelijk is.
Uit behoeftigheid. Ook wil ik zelf helemaal niks van niemand nodig hebben.
Ik wil niet onder mensen hun dak vertoeven. Geen zin meer om het dan weer hier of daar te proberen tussen mensen en ideeën waar ik helemaal niks mee te maken wil hebben.
Het boeit mij allemaal niet.
En dit gebeurt dus wanneer je niet op je plek zit of bent in het leven.
Wanneer je niet weet wie je bent en met elke stroming mee gaat.
Ik ben het systeem en ik volg mijn eigen systeem.
Dus nee. Ik neem het die jongen niet eens kwalijk.
Ik doe het precies zo. Ik wil zelf ook helemaal geen contact met wie dan ook.
Tenzij het mij uitkomt.


Behoeftigheid. Mensen menen overal recht op te hebben.
Ze menen recht te hebben op jouw lichaam, jouw mooie krullen, jouw mooie vlechten. Ik leen mij hier niet voor.
Ze mogen wat mij betreft allemaal doodvallen. Ik haat ze allemaal. Ik haat alles en iedereen.
Ik wil geen contact, gedwongen contact omdat een ander zich daar goed bij voelt.


Ik laat die jongen dan ook met rust. Ik respecteer zijn rust en privacy.
Als hij contact wil dan weet hij mij te vinden.
Maar uiteindelijk is het voor mij heel duidelijk en iets wat voor mij heel duidelijk geld in mijn leven: Get a fucking life!

Bepaalde dingen gaan mij helemaal niet aan. Ik wil daar helemaal niks mee te maken hebben of aan bloot worden gesteld.
Ik wil gewoon mijn rust en privacy hebben. Ik wil niet dealen met mensen hun shit en andersom wil ik niemand tot last of dienst zijn.

Ik ben ook kwaad op een zekere figuur hoe ik word neergezet als een bemoeial en iemand die de boel opstookt. Ik ben niet verantwoordelijk voor andermans ellende, breng het naar je familie, niet bij mij.

End of the story.


Gr Art = Tiek