Rusteloos

Op een een of andere manier vind ik het niet leuk om met Nicoline over mijn problemen te praten. Misschien omdat ze keer op keer gelijk heeft en dat ook heel bot tegen me zegt. Of omdat ik pretendeer een gevoelig zieltje te hebben. In ieder geval. Ik voel vaak opgelaten en ik heb wat tegen haar woordgebruik.

Vandaag vroeg ze me naar een bepaald incident, dat er was voor gevallen en of dat wat te maken had met de medicijnen en met mijn moodswings. Ze praat er zo enthousiast over, over het feit dat mijn moodswings bijna weg zijn als ik die pillen slik. Ze lijkt bijna het propagandapraatje voor een nachtapotheker wel af te spelen, wanneer ze het over die pillen heb. Hoe goed ze wel niet voor me zijn.

Terwijl ik die pillen dus helemaal niks vind. Ik ben er bang voor. Ik ben bang dat ze mijn persoonlijkheid wegnemen. Zijn die moodswings dan geen deel van mijn karakter? In hoeverre word ik er onverschillig en nonchalant van? Ik ben bang dat ik mijn gevoel kwijtraak. Een klein beetje verliezen is niet erg, ik heb genoeg over, maar ik ben bang dat ik al het gevoel kwijtraak.

Het ergste is dat ik daar niet eens over durf te praten met iemand. De angst verlamt me en dwingt me tegenover anderen te liegen om wederom het plaatje omhoog te houden, van het gaat allemaal weer goed met me.

Ik ben het zo zat. Ik voel me alleen maar ongemakkelijk. En ik interpreteer iedereens gevoelens naar mij toe als negatief. Ik ben er te veel van overtuigd dat mensen me stom of irritant vinden. Dat ze boos op me zijn. En ik ben te snel geirriteerd en rusteloos.

Net zoals ik geirriteerd raakte van Nicoline, omdat ze het telkens over die verdomde prozac had. BAH!
03 apr 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van papilion
papilion, vrouw, 40 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende