ruzie met ouders
Ik heb ontzettende ruzie met m'n ouders. Ik ben vandaag boos bij ze weggelopen. Een uur lopen was het naar het volgende dorp om daar de trein te halen. Ik ben het zo zat om als een klein kind behandeld te worden en al die rotopmerkingen naar m'n hoofd te krijgen. Zo zat om als een 'zieke' beschouwd te worden, terwijl zij hier gewoon de gestoorden zijn. En alles wordt in de doofpot gestopt. Er mag natuurlijk geen vuiltje aan de lucht zijn binnen de familie. Nou, ik heb ze net een pittige mail geschreven. Ik heb een tijd zitten aarzelen, maar ik heb 'm gewoon verstuurd. Ik heb gewoon gedreigd om mijn hele familie hiervan op de hoogte te brengen. DAn piepen ze wel anders. Ze moeten een keer respect voor me tonen! ZE denken dat ze alles kunnen maken. Nou, ik ben het spuugzat. Ze hebben er weer een kloteweekend van gemaakt, en het heeft me weer ontzettend veel stress en depressie opgeleverd. Ben het zat om overal maar de schuld van te krijgen. Met hun is natuurlijk nooit wat mis.
Maar ik voel me tegelijkertijd ook zo raar, zo verdoofd bijna. Ik zit al zolang in de shit, ook met hun, en op de een of andere manier kan het me gewoon niet meer zo diep raken. Ik ben het punt allang voorbij dat ik veel te verliezen heb. Ik voel me nu net een soort Margarita (van het koningshuis) die lekker de vuile was buiten gaat hangen, maar als mensen je zo klein proberen te houden en zo hun best doen om alles onder het vloerkleed te moffelen, ja dan krijg ik vanzelf die neiging. Ze moeten een keer een flinke shock krijgen, zodat er ns een keer wat verandert. Iets anders (vriendelijkheid, geduld etc) lijkt bij hun niet aan te slaan, dat probeer ik al jaren. Bah.
Maar ik voel me tegelijkertijd ook zo raar, zo verdoofd bijna. Ik zit al zolang in de shit, ook met hun, en op de een of andere manier kan het me gewoon niet meer zo diep raken. Ik ben het punt allang voorbij dat ik veel te verliezen heb. Ik voel me nu net een soort Margarita (van het koningshuis) die lekker de vuile was buiten gaat hangen, maar als mensen je zo klein proberen te houden en zo hun best doen om alles onder het vloerkleed te moffelen, ja dan krijg ik vanzelf die neiging. Ze moeten een keer een flinke shock krijgen, zodat er ns een keer wat verandert. Iets anders (vriendelijkheid, geduld etc) lijkt bij hun niet aan te slaan, dat probeer ik al jaren. Bah.
05 nov 2006
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 nov 2006 OK ( 2 )
- O 05 nov 2006 ruzie met ouders
- O 13 okt 2006 burengeklaag
- O 28 sep 2006 onderdrukking ( 2 )
- O 28 sep 2006 ontkenning
- O 22 sep 2006 stomme 'vrienden'... ( 1 )
- O 19 sep 2006 Monstertje
- O 19 sep 2006 onzekere kat loopt me achterna ( 5 )
- O 16 sep 2006 ze hebben geen tijd ( 2 )
- O 08 sep 2006 Miss Patience
- O 08 sep 2006 weg ( 3 )
- O 08 sep 2006 overleven
- O 06 sep 2006 gevangenis
- O 06 sep 2006 faalangst ( 3 )
- O 06 sep 2006 poezie ( 1 )