stomme 'vrienden'...

Godverdegodver. ik voel me zo klote. Ik bel maar en probeer maar, en niemand neemt op of is thuis. Zijn wat leuks aan het doen op de vrijdagavond. Met hun gezinnetje, weet ik het. En ik ben het zoooo zat. Waarom bekommert niemand zich om mij? Waarom is er niemand? WAarom kan ik niemand even spreken? Heb ik dan geen vrienden? Moet ik de hele dag mezelf vermaken zonder ook maar een mens te zien of te spreken behalve de kassajuffrouw? Die je ook nog chagrijnig behandelen meestal. Ik baal hier zo van. Ik wil best zelfstandig zijn en mezelf vermaken, maar dit kan toch niet dag in dag uit. Niemand heeft me ooit nodig, lijkt het wel, behalve P, maar ik heb liever dat die me niet zo hard nodig heeft. M'n vrienden bellen me nooit met hun problemen. Waarom? Die bespreken ze dan met anderen, ofzo. WAarom niet met mij? Waarom heb ik M al heel lang niet gezien? En W. En H. En, en en... Daarvan denk ik dan dat ze m'n beste vriendinnen zijn, maar misschien is dat wel niet zo. Ze hebben allemaal geen tijd. Zijn in ieder geval nooit bereikbaar als ik ze nodig heb. Ze verstoppen zich. Ik wil dit niet meer. Ik wil ander soort vrienden. Mensen die wel tijd voor me hebben, die een beetje ontspannen zijn, die het leuk vinden als ik bel om een uur of wat te kletsen. Die gezellig een avondje langskomen. Die met me naar de stad willlen. Die niet altijd maar zeggen; ik heb geen tijd, ik ben zo moe.... Altijd moe. Altijd overspannen. ER zijn toch wel andere mensen te vinden? Ik hoef het hier toch niet mee te doen? Ik kan gewoon op zoek gaan naar andere vrienden. En deze mensen een beetje in hun sop laten gaarkoken. Ze willlen wel vrienden op papier, maar ze willen er geen moeite voor doen, alleen het idee hebben dat ze vrienden hebben. Dat is voor hun genoeg. Maar voor mij niet.
22 sep 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Paula
Paula, vrouw, 24 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende