Shopaholic

Ik en mijn beste vriendin die tevens ook mijn goede winkelbuddy is zijn ieder gewapend met een tas met daarin onze vertrouwde pinpas. We lopen in de stad met een zeer zekere shopmissie en weten beide dat we dan op ons beste zijn. Verliefd kijk ik om me heen en nee mijn gedachten gaan geen 1 keer uit naar een specifieke jongen. Integendeel, geen sprake van! Schoenen, jurkjes, truitjes, topjes, broeken dat is waar het hier om gaat! De rede waarom ik stralend uit mijn ogen kijk en een brede glimlach opzet. Mijn rekening zal minder blij met mij zijn. Het duiveltje dat mee koekeloert blijft tegen me zeggen: Ga door! Koop dit! Koop dat! Jaa zo gaatie goed! En dat kan er ook nog wel bij! Goedzo! Geld moet rollen! Terwijl het engeltje op mijn schouder neeschuddend met me meekijkt en mij op tijd verteld wanneer het genoeg is geweest met mij enthousiaste koopgedrag. En tsja de ene keer prikt het gemene duiveltje met zijn drietand het onschuldige engeltje zonder pardon neer. En de andere keer maait het rechtvaardige engeltje zijn vleugels uit en slaat het gierige duiveltje keihard op zijn bek, Kortom: de ene keer w8int het duiveltje en de andere keer het engeltje. Ik en mijn vriendin vallen ook altijd op tijdens onze über-enthousiaste shopsessies. Een hoop meligheid, blunders waar je U tegen zegt, serieuze zaken en leuke weetjes..alles komt aan bod! Lifecoach? Psycholoog? Therapeut? Yoga? Reiki? Niet nodig! We lachen en praten over van alles en nog wat en eerlijk toegeven: die leuke nieuwe schoenen, dat schattige jurkje, en die mooie nieuwe broek helpen ons goed mee om dat fantastische vreugde gevoel te krijgen!

Als ik dan weer met goedgevulde tassen thuiskom voel ik me soms toch wel een beetje schuldig. Mijn kasten puilen immers uit van mijn bergen vol met kleding. De kleding springt mij tegemoet als ik mijn kast opentrek. Alsof er een bom is uitgebarsten in mijn kamer. En eerlijk gezegd zou ik niet weten waar ik het allemaal moet laten. Nog iets stoms: Ik heb veel kleding en dan nog weet ik vaak niet wat ik aan moet doen! Vreselijk. Achja op een dag zal ik met pijn en verdriet in mijn hart afscheid nemen van oude kledingstukken die een hele geschiedenis samen met mij hebben meegemaakt. Dan geef ik die antieke maar waardevolle kledingstukken aan het goede doel zodat ik het vreugdegevoel doorgeef in de wereld! (en mijn schuldgevoel verminderd word) Ach en zoals ik en me vriendin vaak in koor ons levensmotto uitkramen zal ik hem vandaag met jullie delen:

Soms moet je jezelf eens goed verwennen want een ander doet het niet voor je!

(Zucht, ik denk ook dat ik mijn -1- maand- niet shoppen- afspraak- met mezelf maar opgeef)