Stuiter

Op het moment sta ik dus letterlijk te stuiteren van wat ik nog allemaal moet doen en ik weet weer eens niet waar ik moet beginnen. Het begon eigenlijk vanmorgen al. Ik moest vandaag werken, wat dus inhield, beginnen om half 7 en pas klaar om kwart over twaalf. Ik moest vandaag naar de dagbehandeling, waar ik uiteindelijk niet naar toe ben gegaan, omdat ik door mijn werk 3 uur te laat was. Ik kan niet beslissen wat belangrijker is; geld om te overleven en mijn basis stabiel te houden of mijn eigen psychische gesteldheid.

Maar aangezien mijn psychische gesteldheid ook niet beter word van zowel die dagbehandeling of het werk, ben ik nu maar weer op zoek naar andere baantjes. In de afgelopen twee weken heb ik zoveel sollicitaties, waar ik maar 3 reacties van terug heb gekregen. Van een bouwbedrijf in Amsterdam, die me vriendelijk bedankte, maar niet kon nalaten om te zeggen dat ik misschien wel in een doe-het-zelfzaak heb gewerkt, maar dat dat niet betekende dat ik kennis ervan had. Schijnbaar dus ook 4 jaar verspild aan dat werk.

Een andere reactie was; we nemen mogelijk binnenkort contact met je op. Uiteindelijk heb ik niks gehoord, niet dat ik dat erg spijtig vond, aangezien de werkgever zich in Rotterdam bevond. En de derde reactie was een sollicitatie bij de MacDonalds in Amsterdam voor 40 uur per week. Ik was bereid om het te proberen, maar het zijn teveel uren op het moment. Ik moet ook de maandag en de donderdag vrijhouden voor de dagtherapie. Buiten dat feit om heb ik ook nog de andere zaken om me me druk om te maken. Zoals bijvullende uitkeringen, huisje zoeken, ander huisje leeghalen, die verstraining en ga zo maar door.

Ik ben wel al druk aan het reageren op huisjes en kamers, op Woningnet en huurkamers.nl. Ik ben dus ook druk bezig met het zoeken van baantjes. En ik ben aan het zoeken naar manieren waarop ik de mensen om me heen kan uitleggen, dat hoe ik me heb gedragen de afgelopen paar maanden, niet alleen te wijten valt aan mij. Natuurlijk heb ik wel er een deel aan bijgedragen, maar echt niet alles lag aan mij.

Gelukkig heb ik ook nog leuke dingen om te doen. Ik ga vaak een terrasje pikken met Özlem en Sjoerd. Ik heb mijn bijna dagelijkse klefmomenten met Alain. Hetty belt me vaak op. Bovendien kan ik me ook gewoon bezighouden met mijn boeken en ik ga binnenkort weer tekenen. Ik ga eindelijk maar eens beginnen met dat prentenboek, waar ik 2 jaar geleden al aan was begonnen. Het Heksenhotel.

Ik zie het wel.