t wordt steeds moeilijker

vaker en vaker
meer en meer
valt de vermoeidheid
hard in t lijf
valt het op eenzame bodem

rusteloos en vergeten
zodat er vergeten rust ontstaat

slaap ik straks weer vroeg
en voor de zon op gaat
ben ik het die naast zijn bed staat

nutteloos
mijn lijf
slechts goed voor economische doelen
en daar ben ik zelfs
bar slecht in

gebruikt
en verloren
laat mij maar zeiken en verdrinken
om dieper weg te zakken
en in de onrust te zinken

ik denk dat ik verkouden ga worden
en kan niet bij het medicijn
kan niet iemand laten genieten
want ik draag slechts de pijn
kan niet meer ontspannen
in mijn vrije tijd,
wat lijkt me dat fijn

ik lees dat mensen falen
dat mensen pijnlijden
en ik sta hier een beetje hulpeloos
de wereld te misleiden

er is geen hoop
en geen droom in mij
slechts een hoop tot falen
en een droom van verlies
om geen telleurstelling te behalen

is die laatste dan toch hoop ?
want angst is hoop
en hoop is angst
maar ik zie geen licht
geen liefde vol ontvangst

grouwer en grouwer
sluit duisternis mij in
mijn vrijetijd een klein gevang
en werk waar in ik een lach vind
en heel eerlijk, maakt mij dit bang

ik ga weer optijd naar bed
heb geen zin in wachten
geen zin in pret
kan niet spoken met vrouwen in gedachten
en loop ook niet meer naar sex te smachten

ik denk dat ik alles ga verliezen
alles dat ik nog had
niet dat dat nog iets was
maar t bleek ik had nog zat
toen ik mijn gevoelens door las

vervagend
af vragend
weinig uitdagend
niets behagend
eenzaamheid dragend
mezelf verlagend

tot een hoopje
niets
liefdesverdriet
21 okt 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van monster
monster, man, 47 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende