terschelling toen ik net 18 was

Ik ben op Terschelling en heb hier mijn vakantie baan gevonden. Ik loop voor de eerste keer mijn nieuwe werkplek binnen. Als ik om het hoekje de keuken in kijk zie ik hem staan. ´Hoi, ik kom hier werken.´ Hij draait zich om en zegt dat ik even mag zitten. ´ Er komt zo iemand aan.´ Ik neem plaats op de eerste stoel die ik zie staan en pak mijn telefoon erbij, niet wetend dat ik met die jongen een hele leuke vakantie tegemoet ga.

Die zelfde dag gingen we met alle collega´s uit. Mijn beste vriendin was ook mee en was met een jongen aan het praten en ik zat samen met hem buiten op een bankje te praten. Op dit bankje hebben we elkaar echt leren kennen. We hebben diepe gesprekken gehad over zijn verleden en over die van mij. Over hoe onze ouders ons leven beïnvloeden en beter maken, en hoe andere familie leden zijn. Over school en andere dagelijkse bezigheden en het voelde vanaf dat moment al vertrouwd.

Een week later gingen we weer uit, deze keer naar Hessel. We praten de hele avond en lopen hand in hand naar een bunker feest. Ik kan erg goed met hem praten en voel dat ik verliefd wordt. Als ik naar huis wil fietsen houd hij me tegen. ´Ik wil de avond goed afsluiten.´ Hij kust me. Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen en mijn hart begint sneller te kloppen. Hij kijkt me aan en ik kijk terug. Zo staan we een minuut naar elkaar te kijken. Een vonk slaat over en hij zoent me opnieuw, dit keer meer intens en met gevoel.

De volgende dag op werk krijgen we veel opmerkingen erover van onze collega´s. ´Dat is nou typisch horeca.´ zegt hij tegen mij. Verder doet hij de hele dag afstandelijk tegen me. Twee dagen na onze kus komt hij naar me toe en zegt hij; ´Ik wil niet dat het ongemakkelijk wordt nu tussen ons.´ ´Zo ben ik niet hoor.´ antwoord ik hierop, ´Ja, maar ik wel´ Ik vind zijn eerlijkheid zo leuk. De manier hoe hij zich openstelt naar mij toe, en ik naar hem. Als hij me vast heeft voel ik me veilig. Ik kende dit gevoel niet voor ik hem leerde kennen.

We gingen weer uit, en weer hadden we het leuk. Het dansen, het feesten, het geen gevoel hebben dat de avond ooit zou stoppen. We fietsten naar huis en ik vroeg of ik bij hem kon slapen. Mijn slaapplaats was een kwartier verder fietsen en het regende. Ik had dus echt geen zin om alleen naar huis te fietsen. ´Tuurlijk mag jij dat.´ antwoord hij op mijn vraag. Als ik op zijn kamer aankom pakt die als eerste een pyjama voor mij, met de boodschap ´´hier gaat dus niks gebeuren vanavond´´. Als we in bed liggen floept er een vraag uit bij mij, ´wat zijn wij van elkaar?´. Geschrokken kijkt hij mij aan; ´Ik weet het niet, laten we het er op houden dat jij van mij bent.´ Ik knik ja, ja dit is wat ik wil. Ik wil van hem zijn, en ik wil dat hij van mij is. Vanaf dit moment beschouw ik hem als mijn vriend. Ik kijk omhoog en zeg heel streng tegen hem; ´Maar op werk zijn wij collega´s´. Hij lacht; ´Oké, prima´.

De weken erna zijn heel gezellig, we kunnen om en met elkaar lachen. We hebben leuke gesprekken en spreken na werk ook met elkaar af, samen wandelen, winkelen of gewoon zitten en praten. Tot hij mij op een dag begint te ontlopen en ik mij afvraag wat er aan de hand was. Na drie dagen ontlopen ben ik het zat ik vraag of hij even apart komt omdat ik even iets kwijt wil. ´ik heb het gevoel dat je me ontloopt. ´ vraag ik aan hem en ik voel dat er al tranen in mijn ogen komen. ´Ja, dat klopt. Ik heb van
Job begrepen dat je verliefd bent en dat schrikt me wel een beetje af.´
Mijn hard stopt. Wat zegt hij. Ik dacht dat hij ook verliefd was op mij. ´ik denk dat we hier een stop moeten zetten´.
Mijn hart breekt.