damn boy

Een wijze man zei ooit tegen me; ‘’Soms moet je liegen om iemand gelukkig te maken.’’ Maar is dit wel de juiste manier? Ik heb t gevoel dat ik zojuist iemand valse hoop heb gegeven. Dat ik tegen iemand ja heb gezegd terwijl ik nee bedoelde.

Vandaag, op school. Ik kwam hem tegen in de gangen en hij keek me intimiderend aan. Maar, ik wil dit niet, ik wil jou niet. Het klonk alleen al gemeen, hoe zou ik dat ooit tegen hem kunnen zeggen. Ik ben niet opzoek naar een relatie, en al helemaal niet een serieuze.
Ik vind het singel leven wel prima. Een beetje ouwehoeren met iedereen en niemand die zegt; ‘’kom we gaan’’ of ‘’ik voel me hier niet prettig bij’’. Ik heb al is eerder zo’n relatie gehad. Ik ben er bijna vrienden door kwijt geraakt. Nu heb ik die vrienden eindelijk terug. Al moet ik zeggen dat die vrienden vooral jongens zijn hoor. Ik ben niet zo’n meisje meisje. Ik houd wel van wat spanning, ik ben niet bang om mijn mond open te trekken, al helemaal niet tegen een grote groep mensen. Als zij mij slaan, dan sla ik terug. Ik voel me veilig bij mijzelf en als ik iemand naast me heb, heb ik het gevoel dat ik hem bescherm en niet andersom.
Ik ben zestien, ik hoef geen vriend. Ik hoef geen relatie. Ik ben nog in de onderzoek fase. Ik weet nog niet wat ik wil in het leven. Ik heb er nog een voor me liggen. Het leven is net een boek, als je één hoofdstuk af hebt begint er weer een nieuwe. En ik hoef nu nog geen nieuw hoofdstuk te beginnen. Maar hoe maak ik dit hem duidelijk. Hij denkt nu al dat ik hem wil.

Bedankt voor het lezen. Als je weet hoe ik zijn hoofdstuk over mij kan afsluiten, help me dan. Lange hoofdstukken zijn niet leuk om te lezen. Ze worden saai, alleen heb je dat pas door als je klaar bent.