Terug naar de realiteit

Deze gebeurtenis heeft weldegelijk mijn ogen geopend. Ik weet nu wat het allemaal met zich mee brengt. Alhoewel ik dat niet juist zeg, want dat weet ik niet in een bepaald opzicht. Ik weet nu wel hoeveel mensen ik er pijn mee doe, hoeveel verdriet tranen en ongeluk. En ik vind persoonlijk dat mijn familie, mijn vrienden, dat niet verdienen. Juist zij horen gelukkig te zijn, lekker vrolijk, niets aan de hand. Word het dan niet weer eens tijd voor mij dat ik maar gewoon gebukt verder ga in dit leven? Stoppen met eerlijk zijn? Daar hangt dan wel tegenover dat ik geen zelfmoord mag plegen. Want dat is iets dat ik nu eigenlijk met mezelf wil afspreken. Ik kán andere niet opzadelen met mijn onderdrukte pijn. Dat voel ik nu serieus waar. Maar neemt dat dan niet weg dat ik nog steeds af en toe ongelukkig ben? (Waar ik trouwens wel erg blij mee ben is, dat ik tegenwoordig wel steeds vaker wél gelukkig ben. Bepaalde personen op bepaalde momenten, doen mij goed. ). Verder vraag ik me sterk af waarom hij zo moest eindigen. Wat was de rede van zijn daad, en wist er niemand iets van zijn echte toestand af? En is dit nou wat hij uiteindelijk wilde bereiken? Iedereen heeft nu zoveel verdriet. Ook de mensen die hem totaal niet kennen worden aangegrepen. Iedereen zijn ogen worden geopend. Iedereen wordt terug geplaatst naar de realiteit. Dit is het leven, zo gaat het, en zo zal het ook altijd gaan. In gelukkige tijden komen altijd ongelukkige momenten voor, en ook andersom. Hij heeft er in ieder geval voor gezorgd dat wij waker zijn geschud, en dat wij weer weten hoe het leven echt in elkaar steekt. Nee lang leven de lol gaat nu even niet op.
22 mei 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Boekje
Boekje, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende