thank you mydiary!
Het is een tijd geleden dat ik geschreven heb, (voor deze) 12 mei als ik me niet vergis.
In die tijd heeft mijn leven zeker niet stil gestaan..
Toen ik dacht dat ik eindelijk mijn leventje een beetje op de rails had weten te krijgen, kreeg ik 25 mei te horen dat een goede vriend (17 jaar!!) overboord van zijn schip (zie vorige verhaal) is gevallen. Ik kon het niet geloven, dit kon toch niet? Hij zal vast wel weer opduiken als hij nieuwe kleren gekocht heeft ofzo..
Dacht ik tenminste. Na 2 dagen zoeken hebben hulporganisaties de moed opgegeven in de hoop dat hij een deze dagen naar boven zou komen drijven. Wat een afschuwelijk idee als je erover nadenkt eigenlijk.. Zondag is de jongen inderdaad naar boven komen drijven.
Woensdag ben ik bij de aula geweest, die dag ben ik maar niet naar stage gegaan, want dit was de eerste keer sinds mijn vader is overleden en ik was bang dat het een enorme terugval zou zijn. Dat viel gelukkig wel mee, dus dacht dat ik natuurlijk de wereld weer helemaal aankon.
donderdag na de toch wel zeer emotionele begravenis naar stage gegaan en ook het hele weekend gewerkt. De weken daarop ook niet stilgezeten en zeer druk geweest met een heleboel dingen, tot vandaag pas de klap kwam..
Er was niets te doen, dus kon me een keertje niet verstoppen in mijn werk of activiteiten. Ik voelde me zo rot, en kon maar niet huilen.. nog steeds niet eigenlijk.
Endaarom ben ik blij dat ik mydiary heb om het van me af te schrijven
In die tijd heeft mijn leven zeker niet stil gestaan..
Toen ik dacht dat ik eindelijk mijn leventje een beetje op de rails had weten te krijgen, kreeg ik 25 mei te horen dat een goede vriend (17 jaar!!) overboord van zijn schip (zie vorige verhaal) is gevallen. Ik kon het niet geloven, dit kon toch niet? Hij zal vast wel weer opduiken als hij nieuwe kleren gekocht heeft ofzo..
Dacht ik tenminste. Na 2 dagen zoeken hebben hulporganisaties de moed opgegeven in de hoop dat hij een deze dagen naar boven zou komen drijven. Wat een afschuwelijk idee als je erover nadenkt eigenlijk.. Zondag is de jongen inderdaad naar boven komen drijven.
Woensdag ben ik bij de aula geweest, die dag ben ik maar niet naar stage gegaan, want dit was de eerste keer sinds mijn vader is overleden en ik was bang dat het een enorme terugval zou zijn. Dat viel gelukkig wel mee, dus dacht dat ik natuurlijk de wereld weer helemaal aankon.
donderdag na de toch wel zeer emotionele begravenis naar stage gegaan en ook het hele weekend gewerkt. De weken daarop ook niet stilgezeten en zeer druk geweest met een heleboel dingen, tot vandaag pas de klap kwam..
Er was niets te doen, dus kon me een keertje niet verstoppen in mijn werk of activiteiten. Ik voelde me zo rot, en kon maar niet huilen.. nog steeds niet eigenlijk.
Endaarom ben ik blij dat ik mydiary heb om het van me af te schrijven
13 jun 2010
- meld ongepast verhaal
-
Hammie
maandag 14 juni 2010 09:54
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 sep 2012 valt niet mee
- O 23 jul 2012 ontmoeting met dolfijn.
- O 23 jul 2012 How's life now
- O 01 apr 2012 2 jaar* ( 2 )
- O 08 feb 2012 i hate you
- O 07 feb 2012 sleep with a broken heart.. ( 6 )
- O 29 jan 2012 De zwaarste lessen gaan naar de beste leerlingen
- O 29 jan 2012 Mishandeld, en dan verder? ( 4 )
- O 06 jan 2012 I couldn't leave
- O 01 nov 2011 here you are
- O 25 okt 2011 the final goodbye.. ( 4 )
- O 18 okt 2011 what is love? ( 3 )
- O 06 okt 2011 goodbye
- O 05 okt 2011 i don't know
- O 25 aug 2011 samen