Toch raar.

Morgen kunnen we ondanks het 'gezeur' toch de sleutel van het huis ophalen en hebben we dus officieel ons eigen huis. Gisteravond ben ik maar begonnen met spullen inpakken, omdat ik niet verwacht dat mijn spullen dat zelf doen. Heb helaas geen Toy-Story speelgoed. Maar het voelt toch wat vreemd, je spullen inpakken om weg te gaan. Het huis hier zal ik niet zo erg missen, maar mijn kamertje toch wel, denk ik. Ik krijg er een grotere voor terug, eentje zonder lekkend raam, met behang op 4 muren en niet op 3, met verwarming -die ik hier op zolder niet heb- en nog meer. Eigenlijk is het een enorme upgrade, maar het voelt toch wat vervelend. Na al die tijd is dit toch echt een deel van mijn leven geweest. Wanneer een vreemde in mijn kamer komt zal hij er niet veel om geven, maar kennelijk doe ik dat wel. Voor jou, jou, of misschien jou, is het raar dat er slecht ingekleurde kleurplaten aan mijn muur hangen, maar ik weet dat die door de mensen op mijn verjaardag vorig jaar zijn ingekleurd. Fokke en Sukke op de muur zal ook niet iedereen begrijpen, terwijl ik er toch lang mee bezig ben geweest. De blikjes Dr. Pepper die boven mijn deur tot het dak opgestapeld staan, de bioscoop kaartjes van de eerste film met mijn vriendin aan de muur, herinneringen aan de eerste vakantie met haar, ook aan de muur. Wat foto's en bierfiltjes uit een bar in Zwitserland, waarvan de vader van een vriend de eigenaar was. Zelfs de twee gaten in het plafond hebben herinneringen.

Zoals ik al zei, dit huis ga ik niet missen, mijn kamer wel. Dat was mijn thuis, hier in huis.

Cheers,

Joint.
07 dec 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende