Toeval bestaat niet

Lief dagboek,

laatst begon ik mijn schrijven ook al met deze regel: "toeval bestaat niet". Dit weekend heb ik daar enkel maar weer bevestiging van gekregen. Sinds ik donderdag begonnen ben met het hebben van een positievere mindset lijken dingen beter te gaan en kan ik meer relaxen. Natuurlijk, als ik weer te veel ga nadenken val ik terug in dat ritme van piekeren hoe ik alles voor elkaar moet krijgen, maar schrijven helpt. Schrijven hier, maar ook gewoon in mijn agenda; zorgen dat alles klopt en ik niet voor verrassingen kom te staan. Ook durven nee te zeggen, zelfs tegen dingen, die ik eigenlijk liever wel zou doen, maar omdat het gewoon niet gaat. Rust creeëren en een vast ritme.

Afgelopen week heb ik geprobeerd elke ochtend om 7:30 op te staan, zelfs in het weekend. Het lukt redelijk en ook steeds beter naarmate gewenning toeneemt. Komende weekende zal dat met feestjes en borrels wel anders zijn, maarja ik doe mijn best.

Het weekend heb ik genoten en weer bleek toeval niet te bestaan. Ik heb een mooie locatie bezocht die al tijd lang op mijn lijstje stond. Het stelde zeker niet teleur, maar nog bizarder is dat ik er na mijn bezoekje achterkwam dat het volgende maand gesloopt gaat worden. Het is vreselijk zonde, maar begrijpelijk, gezien de slechte staat van het gebouw. Toch wist ik hier voor mijn bezoek nog niks vanaf en had ik zomaar een maand later mijn bezoekje kunnen plannen. Over goede timing gepsproken.... Toeval bestaat niet.

Morgen begint de nieuwe studieperiode. Na een wat minder succesvol jaar ga ik voor de zoveelste keer proberen gemotiveerd te beginnen en dat vol te houden. Het beginnen is vaak het probleem niet, het doorzetten daarentegen... Hopelijk helpt dit, liefdagboek, het schrijven, zodat ik niet vergeet waar ik naartoe aan het werken was. Alles is mogelijk, zolang je er maar in gelooft.

Liefs,

Marit.

P.s. Een fotootje, voor wie wil weten wat hij/zij gemist heeft: