Update.

Ik heb nu al een tijdje geen inhoudelijk verhaal geschreven. Word tijd dat dat weer gebeurd. Er is nogal wat gebeurd, vooral positief. Toch nog wel een paar negatieve dingen, maar de meesten niet noemenswaardig.

Om te beginnen hebben ze bij mijn opa opnieuw plekken gevonden in zijn longen. Ze weten alleen nog niet hoe ze het deze keer moeten behandelen. Is het één plekje dan willen ze het wegkoken, maar eigenlijk ook niet. Dit komt omdat ze in zijn andere long een tumor hebben weggekookt, en daar zit nu nog altijd letsel. Dat wil zeggen, die long functioneert niet goed meer. Toch is het bij een plek de veiligste wijze. Zijn het er meer, dan moet hij chemo. Daar kan hij dan weer vrij ziek van worden. Vrijdag krijgt hij een PET-scan, later krijgen we de uitslag. Maar wat ze ook doen, het is maar een beetje rekken. Heel lang heeft hij niet meer.

Ongeveer anderhalve maand geleden ben ik volledig ingestort. De druk, stress, doden, noem het maar op, werden me teveel. Ik voelde me erg down en zag het leven niet meer zitten. Zelfs schrijven kostte me teveel energie. In de vakantie(die was voor mij niet afgelopen week, maar de week ervoor) heb ik eigenlijk vooral op bed gelegen. Whatsappen. Tot Woensdag. Toen moest ik wel de deur uit. Ik ben met mijn opa en neefjes naar Aviodrome geweest. was wel leuk. Al was ik vooral bezig met het verkrijgen van een goede foto aangezien hij waarschijnlijk niet lang meer heeft.

Donderdag bowlen met wat kinderen van de reddingsbrigade. Sylvie was ook mee. Ik noem haar Sylvie, maar dit is niet haar echte naam. Ik wilde alleen haar echte naam nog niet noemen. Ga ik nu wel doen. Sylvie heet eigenlijk Shalini. Die dag heeft me eigenlijk een beetje uit het slob geholpen. De sfeer op de baan was erg gezellig, en mijn worpen waren niet verkeerd. Shalini zag er prachtig uit die avond. Ze gooide slecht, maar wat maakt het uit? we hadden het gezellig met z'n 5'en. Daarna gingen we eten bij een snackbar. Dat was mijn eerste overwinning van de avond. Shalini was namelijk gebracht en had geen fiets. Probleem: ze durft niet bij mensen achterop. ik wist dit al vrij lang, dus we hadden al ver van te voren erover gesproken. Uiteindelijk stemde ze in om wél bij mij achterop te gaan. De rest van de week had ze het erover in de groepschat op whatsapp. 'ik ga bij Dennis achterop (:'. We zijn heel aangekomen, en ik voelde me natuurlijk erg blij. Mijn eerste overwinning was binnen.( volgens mij kreeg ik het uiteindelijk nog benauwder dan zij. Ik was als de dood dat er iets mis zou gaan) De snackbar zag er niet uit als een snackbar. slechts het gedeelte waar je bestelt. Het zit gedeelte zag eruit als een degelijk restaurant. Lekker gegeten, En ergens in het gesprek viel het onderwerp films. Vervolgens kwam Shalini ermee dat de titanic op tv zou komen. Die moesten we met z'n allen gaan kijken. Ik had echt geen donder zin in de titanic. Ajax speelde. Ik wilde Ajax kijken. Maar, dat zou ik natuurlijk niet zeggen. Als zij de titanic wilde zien dan gingen we de titanic kijken. We gingen naar Bob( Zijn naam heb ik wel vaker laten vallen volgens mij. Beste vriend, al jaren. Zit ook bij de brigade en was ook mee). Maar Bob, die wilde ook liever Ajax kijken.
'Kom op man. We gaan toch geen Titanic zitten kijken als Ajax er is?'
'ach joh. Als die meiden Titanic willen kijken dan gaan we toch titanic kijken. Zetten we tijdens de reclame even de wedstrijd aan.'
'ik weet het niet hoor' '
heb je die film überhaupt wel eens gezien?'
'nee.'
'gewoon kijken. er zit een scene in die jij vast heel leuk vind'
'wat gebeurd er dan?'
'dat ga ik niet zeggen. Dan is het niet leuk meer. Ik zeg alleen dat het met een portret te maken heeft(en iedereen die de titanic gezien heeft weet nu over welke scene ik het had ;p)'. Uiteindelijk stemde hij in. Ik deed mijn best om een plekje naast Shalini te veroveren, maar faalde daarin. Ze kreeg een sms.

'wanneer moet ik je ophalen? en waar?' stond erin.
'half 11 zeggen?'
'ja is goed'
'hoe kan ik het hier het best beschrijven? mijn vader kent deze hoek niet'
'Welke plekken kent hij wel? Westwijkplein?'
'ja dat kent hij wel'
'Dan breng ik je daar toch op de fiets heen?'(Dit was het moment waarop mijn hart stilstond en ik eigenlijk door de grond wilde zakken. Ik vond het super eng om te zeggen maar deed het toch maar)
'weet je dat zeker? wil je dat doen?'
'natuurlijk wil ik je brengen'
'super aardig, dankjewel'

Gelukkig(voor mij dan. Was wel gezellig hoor) ging degene die naast haar op de bank zat vrij vroeg weg, dus kon ik haar vervangen. Eerst ging ik gewoon in het midden zitten(aan de andere kant van de bank zat nog een meisje), maar langzaam verschoof ik me naar links, tot ik bijna niet verder kon. Er stond een stoel waar ze haar benen op had gelegd, en ik legde de mijne ernaast. Ze leek het geen probleem te vinden. Zo hebben we gezeten tot 10'en. Toen werd het tijd dat ik haar weg ging brengen. Dit deed ik. Eenmaal aangekomen op het wwp, was haar vader er nog niet.
'Wacht je even of ga je weg?'
'Ik wacht wel even'
We hebben nog even staan praten. Ik heb geen idee hoe lang, zelfs niet waarover. Weinig zinnigs in ieder geval. Na een tijdje kwam haar vader aan. 'Geef me eens een knuffel jongen'. Dat liet ik me geen 2 keer zeggen. *smack* mijn wang werd vochtig. 'Het was een super leuke avond, moeten we vaker doen!' zei ik terwijl ze in de auto stapten.
ik stapte op de fiets en wilde keihard zingen. Toch maar niet gedaan. Wat een topdag, dacht ik bij mezelf.

De rest van het weekend(inl. Vrijdag) hielden we contact via Whatsapp. Op zondag besloot ik dat het tijd werd dat ik het haar zou vertellen. Maar ik durfde het echt niet. Uiteindelijk heb ik via een hele omweg het onderwerp verliefd zijn aangekaart.
D:'vind jij nog iemand leuk?'
S:'hmm. niet echt... jij?'
bummer. maar het is nu of nooit
D:'siii'
S: leuk hoe heet ze?'
op dit moment klopte mijn hart veel harder dan gezond en heb ik 80x een poging gewaagd tot het vertellen, maar het wilde niet lukken. Na 6 minuten gelukkig wel.
D:'Ze heet Shalini'
S:'serieus dit?'
D:'waarom zou ik niet serieus zijn?'
S:'geen idee...'
D: 'ik ben dat dus wel'
S: hahaha, dat had ik ook begrepen
D: 'haha mooizo'

Daarna reageerde ze niet meer. 's avonds hebben we nog even gepraat, maar de rest van de week negeerde ze me. Ik werd helemaal panisch. ze vind me niet leuk. dat soort gedachtes. Ik wilde testen of ze dat echt alleen bij mij deed. Ik vroeg dus aan een meisje, dat ik ken en bij haar in de klas zit, om haar te appen. Ik wilde namelijk ook weten wat ze nu van mij dacht. Ze reageerde direct. uitslag: 'Ik zie hem denk ik gwn als een vriend... Weet het zelf eigenlijk helemaal niet'. hm.. dit ging niet helemaal zoals ik hoopte. ik werd gek. Uiteindelijk vertelde ik dat aan dat andere meisje ook. ik streste me dood omdat ik de volgende dag weer zwemmen had, met Shalini, en ik haar dus al een week niet gesproken had(sinds ik open kaart had gespeeld) Dit is wat ze zei: 'je hoeft niets te verpesten want ik snap haar niet helemaal... Elke keer als ik naar haar kijk, weet ze waar ik het over heb, en dan gaat ze verlegen weg kijken. En vandaag zei M tegen haar: wacht.. jij bent single.. en A ook.. We moeten jullie koppelen! Dus ik zei(waar ze bij was): nee ze is al bezet ^^ en toen ging ze me helemaal verlegen slaan. Maar ik ga nu slapen. succes morgen!'
De volgende dag was Shalini op zwemmen, en ze lachte werkelijk om alles wat ik zei. Wel leek ze een echt gesprek te ontwijken. De rest van het weekend praatte ze weer ineens continu tegen me op whatsapp.

De stress is in ieder geval iets meer weg. Maar ik weet nog steeds niet goed wat ik nu moet denken. Jullie zien het: ik ben 2 weken vooral met mijn gedachten bij haar geweest.

Ojaa, en ik ga in April naar ENGELANDDDDD!! WOOHOOO!!!

Ps. ja, de chats die ik in dit gesprek heb opgenomen hebben ook echt zo plaats gevonden. Denk nu niet dat ik ze uit mijn hoofd ken. Ik sluit mijn chats alleen nooit.

En nu zijn jullie weer bij. Respect als je dit allemaal gelezen hebt.