Vaderlandsliefde

Als je een Nederlander vraagt of 'ie trots is op Nederland, zegt ie vast volmondig: "Ja!". Als je vraagt hoe het komt dat ie trots is op Nederland, gaat het vast over de vrijheid van meningsuiting. Dat is toch het meest gewaardeerde punt in Nederland. Verder zijn we ook trots op onze democratie, ondanks dat we de laatste tijd nogal veel commentaar hebben op de regerende partijen. Niet dat daar iets mis mee is, want het is nou eenmaal een land met veel vrijheid. Wanneer zijn Nederlanders nog meer trots op hun land? Volgens mij vooral als een Nederlands sportteam prijzen in de wacht sleept op grote toernooien: WK's, EK's, Olympische Spelen, etcetera. Dan is het allemaal 'wij'. 'Wij' hebben gewonnen, ondanks dat 'wij' niets hebben gedaan.
Toch heb ik het idee, dat, ondanks onze trotsheid, wij een van de minst vaderlandslievende landen zijn. Waar ik dit op baseer? Op het meezingen van 'ons' volkslied. Wel een oud en gedateerd en erg lastig volkslied, maar wel 'ons' volkslied. Nu ga ik het maar weer eens hebben over 'onze' jongens van het Nederlands voetbalelftal. Waarom? Omdat ik me daar altijd zo erger aan 'onze' jongens. Elk team dat ik zie, laat ik nu even uitgaan van Roemenië, omdat ze daar de laatste keer tegen speelden, zingt uit volle borst mee met hun volkslied. Zo ook dus de Roemenen. Ze geven zich helemaal over, lijken wel ontroerd door wat ze zingen. Ik voel bijna met ze mee en voel me bijna net zo trots op hun land, al heb ik er geen enkel benul van wat ze zingen en bedoelen. Toch ontroerd het me, omdat ik zoveel emotie zie bij spelers, staff en publiek. Heerlijk.
Dan komt 'ons' volkslied. 'Ons' Wilhelmus. Gezongen door Gerard Joling, die dat overigens goed deed, als ik dat tussen neus en lippen door even mag noemen. Van al 'onze' jongens zie ik er maar weinig echt meezingen en ontroerd raken door 'ons' volkslied. Een van de jongens die me bij is gebleven die dat wel deed, was Rafael van de Vaart. Ik vind het helemaal geen leuke gozer, maar op dát moment, hield ik echt van hem. Hij liet echt zien hoe het gewoon hoort te zijn. Trots op 'ons' land en 'ons' volkslied, ookal is het nog zo gedateerd. Ik heb weinig emotie gezien, gehoord en gevoeld tijdens 'ons' volkslied.
Waar we onze vaderlandsliefde nog meer aan kunnen onderwerpen, is de week van de democratie bij de publieke omroep. Zij vonden het leuk om een hele week als thema te hebben: democratie. Zo waren er veel mooie documentaires en discussies, maar was er ook een 'schreeuw' om een nieuw volkslied. Tal van artiesten heeft een nieuw volkslied geschreven. Hieruit blijkt maar weer, al zeg ik het zelf, dat we weinig blijk geven van onze vaderlandsliefde. Hebben we dat wel? Want wíe gaat het nu verzinnen om een nieuw volkslied te bedenken, omdat heel Nederland de 'onze' oud vindt en niet kent? Is het dan nuttig om een nieuwe te bedenken, of moeten we dan gewoon die mensen die het niet kennen een schop onder hun achterste geven om het ze in te laten prenten? Nu weet ik wel, dat het niet serieus bedoeld was, maar toch, is het wel een teken dat er iets mis is in Nederland, naar mijn mening. Het lijkt wel of we onze afkomst willen verloochenen. Ja, we zijn nou eenmaal van Duitse afkomst, want Willem van Oranje, was gewoon Duits. Já, we stonden toen onder de regering van Spanje. Maar dat is toch wie we zijn en hoe we zijn geworden?

Als je mij vraagt of ik trots ben op Nederland, zou ik bijna 'nee' antwoorden. Waarom? Omdat ik mijn mede Nederlanders niet uit kan staan, omdat het zo overkomt, alsof zij geen barst om ons vrije landje geven!