Vakantie gedachten

Het enige wat er de hele dag al door mijn hoofd gaat is dat ik het warm heb, én dat ik vakantie heb. Na een jaar kei-hard vechten voor mijn studie heb ook ik een paar weekjes vakantie. Ik heb het prima gedaan en volgend jaar ga ik mijn derde jaar in. Alles gaat zo ongelofelijk snel.

Zo als ik nu op bed zit, 00:26 's nachts, snikheet in mijn kamer en op de achtergrond stille rustige muziek, weet ik niet wat ik moet doen. Inmiddels ben ik door al mijn series en films heen die ik wilde kijken en komen er op tv ook alleen maar herhalingen van programma's, wat mij niet veel interesseert. Bij elke stop die er in mijn muziek zich voorkomt hoor ik weer het rot-geluid van de goedkope ventilator die ik vanmiddag even snel gescoord heb. Dat laat mij weer even beseffen dat ik op deze aardbol ben.

Buiten is het donker, de nacht begint en steeds meer lampen uit andere huizen gaan uit. Over een paar weken vertrek ik naar Egypte maar momenteel verblijf ik nog even met mijn ouders en broertje in mijn ouderlijk huis. Egypte ga ik in met een paar geweldige vrienden en hun vrienden. Ik moet uit rusten voor die week anders overleef ik het niet.

Mijn handen ruiken nog steeds naar het zeezout van afgelopen dag die ik op het strand en in de zee heb doorgebracht. Mijn haar is ook nog steeds net zo droog en ruikt vrijwel precies hetzelfde als mijn handen en benen. Om mijn pols een bandje van een vreemde Portugees die ik vanmiddag op het strand tegen kwam waar iets op staat wat ik nog helemaal niet vertaald heb. Laat ik dat maar even doen.

En nee, ik ben niet dronken. Uit mijn nu geschreven tekst is alleen maar verwarrende en rare taal gekomen, ik weet niet echt tot een punt te komen of een duidelijk onderwerp aan te snijden maar dat hoeft ook niet voor mijn gevoel. Het is immers vakantie en ik hoef in principe nergens meer aan te denken. Bovendien is dit mijn dagboek en hoef ik ook helemaal niet grappig, uitdagend of uit een andere hoek te komen om aan heel MD mijn geweldige personaliteit te laten zien die eigenlijk heel zielig en emotioneel is, maar zoals iedereen moet ik mijn beste kanten laten zien. Maar daar heb ik helemaal geen zin in of behoefte aan dus sla ik dat lekker over.

Havaianas o pé direito é nosso is volgens google translate: Havaianas is onze rechtervoet.

Juist. Dat is dus weer iets wat ik totaal niet begrijp. En als student aan de universiteit zou ik nooit google.vertaler moeten gebruiken, ik zou beter moeten weten. Maar in de vakantie heb ik helemaal het idee niet dat het nodig is dat ik me als een student moet gedragen - afgezien het drinkgedrag en het losgaan, dat mag dan weer wel.

Ik twijfel ook over de titel. Het is vaag en misschien bereik ik met deze titel wel helemaal niet het aantal lezers wat ik wil. Hoeveel lezers wil ik dan? Ga ik voor de vijftig leuke mensen of voor de vijfhonderd vreemde mensen? En wat zou het in godsnaam uitmaken hoeveel mensen het lezen? Het is toch goddomme mijn dagboek, waarom moeten mensen dit überhaupt lezen? Als ik zoveel mensen wil bereiken als dat mijn jeugdige ik wil zal ik moeten gaan voor een titel als 'seks met de leraar' of een aandachtvragende als 'help zwanger van mijn vader!! Help!!!'

En dan?

Wat bereik ik dan, als vakantie-hebbende student die momenteel helemaal geen verplichtingen heeft? Wat bereik ik met zo'n groot aantal lezers? Ik denk eigenlijk dat ik het tegenovergestelde bereik van wat ik eigenlijk diep van binnen wil. Zoals altijd worden titels als 'Help ik ben zwanger' enorm vaak gebruikt en gelezen, maar het effect is juist altijd dat die mensen bij vele andere mede-MD'rs op de negeer-lijst worden gepleurd. En liever houd ik mijn lezers die gewoon aardig en lief blijven ipv de boze MD'rs die mij niet meer lief vinden.

Want dat is toch wat ik wil? Ik wil dat mensen mij lief vinden, respecteren en van mij houden. Verder maakt alles mij helemaal niks meer uit. En het liefst wil ik alleen maar met mensen om gaan die dat ook vinden, en ik wil dit bij hun vinden. En dat is nou precies wat ik ga doen, eerst een paar weken met mijn liefhebbende familie omgaan en vervolgens een week met mijn lieve vrienden op vakantie, lekker gek doen. Bizar eigenlijk hoe erg de mening van anderen invloed heeft op jou en je dagelijks leven, op je gedrag en zelfs op je gedachten. En op alle keuzes (zoals een titel van een dagboek-verhaal) die je maakt.

Vandaag zijn al een paar vrienden eerder met familie, of andere vrienden, op vakantie vertrokken. Het blijft dus aardig stil in mijn landje. Deze week heb ik in ieder geval al een afspraak staan met een vriend om de stad onveilig te maken en van vrijdag tot maandag hebben mijn beste vriendin en ik nog even snel een goedkoop last-minute weekendje geboekt in een huisje ergens. Verder zal ik nog een date van afgelopen week af moeten schudden en duidelijk moeten maken dat ik nog niet over mijn ex heen ben, een vriendin van vroeger moeten helpen met haar toekomstige vriend en een vriend moeten helpen met zijn liefdesverdriet over een vriendin van mij. Allemaal heel erg ingewikkeld en toch alles waar mijn leven zich momenteel uit bestaat. Heel grappig, vind ik dat eigenlijk wel.


Ergens ben ik bang nu een rare indruk te hebben gemaakt op MD. Dat mijn verhaal niet goed genoeg was, niet genoeg voldoet aan de eisen van een goed verhaal. Dat ik een verschrikkelijke schrijf-stijl heb of dat vooral de inhoud niet voldeed een de meest belangrijke dingen in het leven. Dat ik nu als een soort idioot overkom die alleen maar rare gedachten heeft en niet normaal na kan denken.

En dat kan ik ook niet. Het is vakantie mensen! Dan kan ik niet meer normaal na denken. En waarom zou ik? Ik heb geen verplichtingen en ben een vrij mens zonder leer of huis-werk en hoef mezelf al helemaal niet als een voorbeeldige nette studente te gedragen. En dat ben ik ook totaal niet van plan, komende weken (zodra de hitte een beetje gedaald is) zal ik eerst bijkomen van afgelopen jaar, vervolgens gaan genieten van mijn vrijheid en daarna helemaal losgaan, zodat ik klaar ben voor mijn volgende jaar. Ik heb het verdient even vrij te zijn. Iedereen verdient dit.