Van kracht naar instorten.
Het kleine licht dat af en toe door de donkere bossen schemert, was afgelopen weekend zo intens aanwezig.
Ik stond letterlijk in de zon tussen de bomen door en ben bewust blijven staan.
Ik liet het moment op mij in werken en nam het gevoel in me op.
Het licht en de letterlijke oase van rust en een vlakte van wit om me heen gaf me zoveel kracht.
Ik wilde weer gaan, ik stond met twee benen op de grond en sprak woorden uit die ik voelde, die ik ervoer.
Mijn mond vormden zinnen als 'mijn bestaansrecht was gebaseerd op de verwachtingen van anderen, nu is het tijd voor dat wat ík wil'.
Ik met mijn weg, mijn keuzes. Ik als individu.
Zij die stoer werd gevonden en woorden mee kreeg waar ze trots op mocht zijn.
Direct bij thuiskomst werd deze kracht omgezet in weemoedigheid.
Totaal verloren en overbluft besefte ik me voor het eerst echt..
als ik geheel voor mezelf durf en kan kiezen, moet ik weg van hier.
Weg van het thuisfront wat men ziet als mijn veilige haven.
Het is alles behalve dat.
Als ik weg ben van hier bouw ik mezelf op, sta ik stevig en ervaar ik het leven.
Het leven op zich en het leven in mij.
Zodra ik weer geconfronteerd word met hier.. is het meer dan wat verdwenen
en ben ik moedeloos, verdrietig en weet ik niet wat ik met mezelf aan moet.
Het zijn de oprechte vlagen van moed en de stormen die langs razen.
Ik stond letterlijk in de zon tussen de bomen door en ben bewust blijven staan.
Ik liet het moment op mij in werken en nam het gevoel in me op.
Het licht en de letterlijke oase van rust en een vlakte van wit om me heen gaf me zoveel kracht.
Ik wilde weer gaan, ik stond met twee benen op de grond en sprak woorden uit die ik voelde, die ik ervoer.
Mijn mond vormden zinnen als 'mijn bestaansrecht was gebaseerd op de verwachtingen van anderen, nu is het tijd voor dat wat ík wil'.
Ik met mijn weg, mijn keuzes. Ik als individu.
Zij die stoer werd gevonden en woorden mee kreeg waar ze trots op mocht zijn.
Direct bij thuiskomst werd deze kracht omgezet in weemoedigheid.
Totaal verloren en overbluft besefte ik me voor het eerst echt..
als ik geheel voor mezelf durf en kan kiezen, moet ik weg van hier.
Weg van het thuisfront wat men ziet als mijn veilige haven.
Het is alles behalve dat.
Als ik weg ben van hier bouw ik mezelf op, sta ik stevig en ervaar ik het leven.
Het leven op zich en het leven in mij.
Zodra ik weer geconfronteerd word met hier.. is het meer dan wat verdwenen
en ben ik moedeloos, verdrietig en weet ik niet wat ik met mezelf aan moet.
Het zijn de oprechte vlagen van moed en de stormen die langs razen.
22 jan 2013
- meld ongepast verhaal
-
pleun
dinsdag 22 januari 2013 20:02
jeeeeeeeeeeej wat fijn dat je dit nu begint te voelen
weer een stap naar de echte jij
de jij die in de zon staat te genieten
trots op jou
ookal is de weg nog zo bumpy -
KleintjeXx
dinsdag 22 januari 2013 20:08
mooi beschreven
-
kruidje
woensdag 23 januari 2013 00:00
Je kunt 'thuis' jezelf niet zijn. Je staat continue in de verdediging. Het drukt je persoonlijkheid keihard weg. Erger ; je wordt gedwongen de leugen van je ouders te leven..(Kijk ons eens een mooi, harmonieus gezinnetje zijn).
Nee,in zo'n klimaat kan je niet groeien, want ieder nieuw ontluikend blad wordt onmiddellijk doodgedrukt.
Ik hoop dat je zo snel mogelijk de kracht en mogelijkheid ziet om DE stap te zetten.
-
OKcomputer (opgeheven op 12-3-2013)
woensdag 23 januari 2013 07:51
Heel herkenbaar.
Er komt een punt dat je moet breken met sommige dingen, hoe moeilijk dat ook is. Ook ik 'ontwijk' mijn thuisfront zoveel mogelijk. Niet perse omdat de mensen die daar (nu) zijn mij kwaad hebben gedaan, maar wel omdat er te veel kwaad gebeurd is waardoor ik me daar niet veilig voel.
Er moet eerst een goede afsluiting van het een komen, wil het ander goed op weg komen. Dat gaat jou lukken. Je bent sterk. -
Quinoa
donderdag 24 januari 2013 14:02
Idd - thuis is de bron van alle oorlog in je leven en je bent nu te verzwakt om het van binnen uit aan te vechten.
Niet dat je dat ooit hoeft te doen.
Maar ook te verzwakt om jezelf recht te houden.
Het zal veel kracht van je vergen om de stap te zetten, kracht die je eigenlijk niet hebt, maar het zal je ooit lukken en ja, het zal je goed doen, op termijn. -
*M*
donderdag 24 januari 2013 18:22
Bewustwording is een grote stap.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )