Verdomd
Hoe kan ik voorkomen dat mijn ogen tegen mijn oogkassen aandrukken van het ingehouden huilen? Wie is degene die me gewoon een knuffel geeft, waar ik voor altijd veilig in kan wegkruipen wanneer ik dat nodig heb? Wanneer beseffen mensen dat het mij absoluut niet motiveert als je me betuttelend toespreekt?
Ik weet namelijk dondersgoed dat mijn problemen niet binnen een dag, een week of zelfs een jaar opgelost kunnen zijn.. Er kan zelfs dertig jaar over heen gaan. Ik weet ook verdraaid goed, dat alle shit waar ik nu in zit, dat ik daar zelf in ben gedraaid. Je hoeft me niet constant op dat feit te wijzen. Jullie mogen je gekwetst voelen, maar er is maar zoveel schuldgevoel dat ik per keer aankan en ik voel me al zo schuldig.
Iemand voor mezelf, dat wil ik hebben en soms overweeg ik gewoon om terug naar Alain te gaan. Hij heeft me gesmst, hij vroeg me langs te komen en voor ruim 10 minuten heb ik het overwogen. Langer heb ik het overwogen om terug te gaan. Ik voel me veilig bij hem. Het is alleen om de verkeerde redenen. Hij is lief, maar bot en onbewust kwetst hij me net zo erg als mijn moeder dat ooit deed. Ik betwijfel het dat ik dat uiteindelijk aankan.
Ik betwijfel het überhaupt dat ik ooit weer iemand toelaat in mijn leven. En dan bedoel ik echt toelaten. Mijn muren en maskers lijken af en toe wel gesmeed van staal.
Laat me nou gewoon maar met rust, als jullie niks weten te zeggen. Want ik weet namelijk ook niks meer te zeggen.
Ik weet namelijk dondersgoed dat mijn problemen niet binnen een dag, een week of zelfs een jaar opgelost kunnen zijn.. Er kan zelfs dertig jaar over heen gaan. Ik weet ook verdraaid goed, dat alle shit waar ik nu in zit, dat ik daar zelf in ben gedraaid. Je hoeft me niet constant op dat feit te wijzen. Jullie mogen je gekwetst voelen, maar er is maar zoveel schuldgevoel dat ik per keer aankan en ik voel me al zo schuldig.
Iemand voor mezelf, dat wil ik hebben en soms overweeg ik gewoon om terug naar Alain te gaan. Hij heeft me gesmst, hij vroeg me langs te komen en voor ruim 10 minuten heb ik het overwogen. Langer heb ik het overwogen om terug te gaan. Ik voel me veilig bij hem. Het is alleen om de verkeerde redenen. Hij is lief, maar bot en onbewust kwetst hij me net zo erg als mijn moeder dat ooit deed. Ik betwijfel het dat ik dat uiteindelijk aankan.
Ik betwijfel het überhaupt dat ik ooit weer iemand toelaat in mijn leven. En dan bedoel ik echt toelaten. Mijn muren en maskers lijken af en toe wel gesmeed van staal.
Laat me nou gewoon maar met rust, als jullie niks weten te zeggen. Want ik weet namelijk ook niks meer te zeggen.
15 dec 2005
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 aug 2006 MyDiary ( 3 )
- O 14 aug 2006 Wederom drama alom
- O 13 aug 2006 Pfff
- O 13 aug 2006 Deprimerend ( 4 )
- O 07 aug 2006 Onthoud dat even. ( 2 )
- O 06 aug 2006 Flauw, maar grappig
- O 05 aug 2006 Afwijzing nummer ??
- O 05 aug 2006 Niet te dik, maar te klein! Hahaha ( 4 )
- O 25 jul 2006 Missing in action. ( 2 )
- O 29 jun 2006 Uiterlijkheden ( 7 )
- O 29 jun 2006 Maar hoe?
- O 28 jun 2006 Perfectionistisch/Chaotisch ( 1 )
- O 23 jun 2006 Tattoo ( 3 )
- O 22 jun 2006 hihihi ( 2 )
- O 22 jun 2006 Wuppies uitroeien ( 4 )