Verdrietig door de hormonen ?

Vandaag voel ik me verdrietig. Ik voel me sad en ik zit helemaal vol met medelijden. Stom genoeg is er echt helemaal niks aan de hand. Ik voelde me gewoon verdrietig en misselijk van verdriet. Of de hormonen eraan meegeholpen hebben weet ik nog steeds niet maar goed. Het zou best wel eens kunnen dat de hormonen ermee te maken kunnen hebben. Ook Lino hielp er goed mee met die hormonen. Die twee waren gewoon weer met elkaar aan het samenspannen. Het is natuurlijk niet altijd zo leuk als je een beetje minder aandacht krijgt het ene moment en het andere moment weer meer. Zo’n schommelende aandacht zou mij ook irritant maken maar Sem heeft nu eenmaal ook de benodigde aandacht nodig en dat kunnen we niet van hem onthouden. Lino zat vandaag in ieder geval heel erg veel dwars en was de hele tijd aan het zeuren aan m’n kop. Het was net zo’n oud vrouwtje die in de rij moet wachten of net als mijn oudtante. Daar zal hij het ook wel vandaan hebben. Ik kon al helemaal niet zo goed tegen dat gezeur aan mijn kop de hele tijd, maar vooral de laatste tijd niet. Ik ben dan nogal snel gevoelig voor een flink humeur en de humor is dan erg ver te zoeken bij mij. Op een gegeven moment vond Bart dat Lino ook meer dan genoeg aan het irriteren was en is hij dus met hem mee naar buiten gegaan om in de zandbak te gaan spelen. Zo had ik weer een klein beetje rust aan m’n kop en Lino had de aandacht die hij zo graag verlangde. Iedereen blij. Ik ben toen maar naar boven gegaan en heb Sem lekker in bed gelegd zodat die ook weer even lekker verder kon gaan dutten. Ik weet dat hij daar zoveel van houd. Zelfs ben ik even op bed gaan liggen en een flink potje gejankt. Ik was het zat en ik was gewoon verdomd moe. De tranen kwamen spontaan vanzelf en ik was blij dat alle tranen er zo ongelooflijk makkelijk uitkwamen. Ik was alweer bang voor een hele hoop drama.

Volgens mij ben ik ook nog eventjes ingedut want na een kort tijdje stond oma opeens en zomaar bij ons aan de deur en stond ze ongeduldig aan de deur te bellen. Ze had gewoon opeens zomaar zin om langs te komen om gezellig bij ons op visite te komen. Gewoon voor een gezellig kopje koffie. Lino vond het wel harstikke gezellig dat oma op visite kwam want zo had hij eindelijk iemand om alles te laten zien wat hij boven had ontdekt op zijn logeerkamertje. Toen hij samen met oma naar boven kwam schrok hij toch wel eventjes toen hij me zo zag huilen. In zijn eigen taaltje begon hij allemaal te babbelen. Het enige dat redelijk verstaanbaar was waren de woordjes “Heeft mama ?”. Dat betekent voor hem huilen. Tegen oma legde ik allemaal uit waarom ik huilde. Dat het gedeeltelijk door de hormonen kwam en door alle drukte om me heen wat Lino had veroorzaakt. Oma zei toen heel streng tegen Lino “Ben jij een klein beetje vervelend geweest Lino ?”. Uiteindelijk gaf hij maar toen met een heel zielig knikje. Ik voelde me al meteen schuldig aangezien ik toestemming had gegeven aan hem om hier te mogen wonen. Toen legde oma aan Lino uit dat ik heel verdrietig was omdat hij een klein beetje irritant was en dat hij me een dikke knuffel en kus moest geven. Toen ik die van hem kreeg zei hij heel zachtjes “Sorry Anoukie.” Ik vond het wel heel erg lief van hem dat hij sorry tegen me zei.
24 aug 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Roux-S
Roux-S, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende