Verliefd

Zo na mijn laatste onsamenhangende entry, is er weer veel gebeurd.

Ik ben verliefd, dat was al duidelijk, volgens mij de vorige keer. En het meest ongelovelijke is, dat het wederzijds is. We hebben nu welgeteld al twee weken wat, als mijn berekeningen kloppen. En ik ben niet eens op hem uitgekeken, maar het word alleen maar beter.

Ik denk niet dat als je me dat een half jaar geleden had verteld dat ik zo hoteldebotel zou worden van een gozer, dat ik je zou hebben geloofd, maar het is wel zo.

De afgelopen paar maanden had ik er geen zin meer in. Geen mannen meer, niks voor mij. Dat was mijn motto. Ik was het allemaal een beetje zat bij elkaar en zag er ook compleet geen heil meer in dat er ooit nog iemand zou zijn die mij leuk zou vinden, in ieder geval voor langer dan een rotzooiend avondje.

Maar hier zit ik dan nu achter de computer, met een hoofd in de zevende hemel en al die cliché rotzooi er achteraan. Ik ben wel nog steeds van mening dat ik gewoon maar rustig aankijk, waar dit allemaal naar toe gaat en dat ik absoluut geen zin heb om dit op te voeren zoals de vorige keer. Ik ga genieten van het moment en van hem.

Ondanks het feit dat hij van niet vind, is hij een aantrekkelijke en zelfs sexy gozer. Zelfs de sex is geweldig. Daar ik al een tijd met het hele sex gedoe in mijn maag zat en er erg onzeker over was, was ik bang dat dat me de nek om zou draaien. De keren voor hem, dat ik sex had, draaide het vaak uit op halverwege huilen of iets doorzetten wat ik niet echt meer wilde, maar toch deed.

Ik hoorde de hele tijd de stem van Alain, die zulke zachtzinnige opmerkingen kon maken, als ik wat deed, zoals 'Je doet het niet goed.' of 'Hou maar op, ik doe het zelf wel.' Dat soort opmerkingen blijven bij mij er erg inhangen en ik had ook echt bij sex zoiets van, laaaaat maar. Doe maar neuken en blijf voor de rest van me af.

Maar Marvin geeft me mijn ruimte, doet alles rustig aan en bespreekt gewoon dingen met me. Hij vind het niet gek als ik het niet wil doen of als ik me onzeker voel over iets wat ik wel wil doen.

En dat is nog maar een van de weinige dingen die me zo aantrekken in hem. Ook het feit dat ik ellenlange gesprekken met hem kan hebben, zowel filosofisch en intellectueel gezien, als puur onzinnig en gekkigheid. Dezelfde interesses of het volledig respect voor interesses die we niet delen.

We zijn allebei Harry Potter-verslaafd en lezen hem allebei in het Engels, we houden allebei van fantasy en de gedachte erachter. We zijn allebei vrij sadistisch aangelegd en houden van dezelfde zieke humor. En dan heb ik nog niet eens een tiende genoemd van wat we allebei leuk vinden. Niet dat dat superbelangrijk is ofzo, maar toch.

Ik weet niet eens meer hoe of wat ik allemaal precies nog kan vertellen, zonder dweperig te gaan worden, maar ik ben blij. Gelukkig.