verraden

ik dacht er in deze wereld toch wel gewoon een systeem is waarin je niet genaaid wordt.
Wanneer je een buurman hebt met een lijst van meldingen denk ik wel 4 mappen dik. En je krijgt de diagnose van een chronische beperking en depressie. Vervolgens komt hij daar nog eens boven op.

dus zoals eerder verteld. nette mail gestuurd. Een app gestuurd namens de rest van ons van het blok samen. Eerst krijg ik overal de schuld van en wordt je de grond ingetrapt.
Vervolgens bel je de politie die een melding maken en het hebben over een huisuitzetting.
Dus mijn beste vriend en ik de woningbouw gemaild en zijn jeugdwerker.

Denk je eindelijk ergens te komen een last van je schouder. niet meer midden in de nacht wakker gemaakt worden enzovoort. en dan krijg je zoiets.
Wat krijgen we terug dat hij alsnog begeleid wordt volgens afspraken en als er overlast is moeten we de politie maar bellen.

Ik voel me nu zo verraden. het doet zo ontzettend veel pijn hij komt er weer mee weg. wat moet er nog gebeuren voordat er eindelijk eens iets gaat gebeuren. en we de rust krijgen die verdienen. En ook niet constant worden gestoord en misbruikt worden.

Ik voelde me sinds gisteravond eindelijk wat beter. Maar het is weer helemaal terug bij af.
het voelt alsof de grond van onder mijn voeten vandaan wordt getrokken en ik in een eindeloze put val.
Ik haat hem zo erg. Het doet zoveel pijn, hij komt er weer mee weg en mijn fysieke klachten worden door hem alleen maar erger met zijn arrogante gezicht, denken dat hij iets waard is.