Verschillend, maar toch vriendinnen.
Een gedicht dat ik heb geschreven, voor mijn ''beste'' vriendin.
Beiden totaal verschillend,
Toch vriendinnen.
Zoveel ruzies om wie er gelijk heeft.
Het is dan haar JA tegen mijn NEE.
Wie er gelijk heeft, doet er niet toe.
Van dat ruzieen word je alleen maar moe.
Altijd was het jij en ik .
Altijd samen, niemand gaf een kick.
Totdat jij , je eigen plekkie vond.
En ik vanaf dat moment, niet meer op 1 stond.
Het was alsof, je express bij mij de fouten zocht.
En alsof je was vergeten , dat ik altijd voor je vocht.
Soms word ik wakker, sta ik in een dichte mist.
Dan twijfel ik, of dit wel echte vriendschap is.
We waren als zussen, niet met elkaar of zonder.
Als je ergens mee zat, kreeg ik het op mijn donder.
Deze vriendschap was puur,ik kon alles van je hebben
Maar onze band, voel ik langzamerhand wegebben.
Weet je nog, we waren altijd samen.
De ruzies met anderen, dat we voor elkaar opkwamen.
Misschien heb ik gefaald,en heb verloren in de strijd.
Want m'n beste vriendin, die ben ik nu kwijt...
Chels-E, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende