Dia dhuit,
'' een ''aes sídhe'' koningin, oftewel een heerseres van de feeën,
verlijd aardse mannen om voor haar liefde te kiezen ,
met haar schoonheid,hoge kennis,of mooist cadeaus...
ze verblind de sterveling letterlijk met haar magie,
en houd hem gevangen met gouden ketens die om hem heen zijn gedrapeerd als de mooiste juwelen...
als de arme sterveling ooit weer eens helder kan zien, ook al is het maar voor even,
ziet hij de ware toestand waar hij zich in verkeerd ,voorbij al dat schone schijn...
meestal is het dan al te laat...
want 5 minuten in de rijk van ''aes sídhe'' kan gelijk staan met 50 aardse jaren,
of anders om...
vaak als de man ooit ontwaakt, en zijn ketens weet te breken,
herkent hij zijn eigen wereld niet meer terug...''
soms vol ik me gevangen in mijn relatie, verblind...
net een man onder invloed van een feeënkoningin...
ze lokt me dieper en dieper in haar vreemde wereld die ik slecht ken,
door mij steeds weer keuzes te geven waar de uitkomst al van vaststaat,
want elke keer kies ik voor haar, uit liefde...
maar langzaam raak ik uitgeput...
ik voel me verdwaalt in een onbekende wereld
en de wereld is duidelijk ook moe van mij...
het gaat allemaal over logica en geld ...
Wetenschap , vooruitgang...
wetten van de hydraulica, de wetten van de sociale dynamiek , wetten van dit , dat ,
en dan nog vele andere ...
ik laat me niet graag wetten voorschrijven,
als je iets dan mij iets moet voorschrijven, schijf geef mij dan liever een mooi gedicht voor ...
er is in onze wereld geen plaats meer voor heldhaftige ridders die draken reden van verwende prinsessen...
er is geen plaats voor piraten in de Stille Zuidzee,die opzoek zijn naar een onvindbaar ''iets'' ...
er is geen plaats voor dromers die in luchtkastelen wonen,beetje gezonde gekheid...
is er eigenlijk nog wel plaats voor mij in haar wereld...
Slán go fóill,
The TeaRat