vervolg BOOS

Ik heb nog steeds geen behoefte om mijn vader en A. te spreken. Anders had ik dat misschien al lang gedaan...denk ik?!
Voordat ik op vakantie ging had ik hun via de mail een brief geschreven over hoe ik over de situatie denk. Ik was toen echt ontzettend boos op hun en dat heb ik echt laten weten in die brief. En eigenlijk is mijn mening nog steeds niet veranderd. De boosheid is inmiddels wel weg maar ik heb ook nog geen zin om de confrontatie met hun aan te gaan. Het is eigenlijk toch wel raar dat mijn vader zo is. Ik ben niet gewend om tegen mijn vader in te gaan. Wij hielden ons thuis altijd in, protesteerden wel maar zeiden nooit echt wat we werkelijk dachten. Misschien ben ik wel bang dat hij zo gaat doen als vroeger. De vader met een maatschappelijk achtergrond die zijn puberale dochter op maatschappelijke wijze te woord staat. Mijn vader denkt dat wij een echt gezin zijn met bijzondere banden. Nou wij zijn niks anders dan andere gezinnen. Mijn zus en broer hebben ook steeds dezelfde problemen met hem. Zelfs mijn moeder zegt dat hij vroeger al zo'n vervelende man was. Dat hij vroeger toen wij nog jong waren al zo raar tegen ons kon doen. Vooral mijn broer had het niet makkelijk. Nou wil ik mijn vader niet schetsen als een hele vreselijke man hoor...hij heeft alleen een hele grote gebruiksaanwijzing. En zijn vrouw A. ook!
Nadat ik op vakantie was geweest heb ik hun even kort gebeld om te zeggen dat ik weer veilig thuis was. We hebben het toen niet over onze problemen gehad. Alleen maar kort over onze vakantie. En dat is al weer een paar weken geleden en sindsdien hebben we elkaar niet meer gesproken. Misschien wachten zij wel af totdat ik er mee kom om te praten. Ze laten me in ieder geval met rust.
Ondertussen hoor ik van mijn zus dat ze nog steeds niet zijn veranderd. Alles draait alleen maar om hun, wanneer het hun maar uit komt. Mijn zus heeft A. al verteld dat zij een bepaald soort contact met ons zoekt die zij mist in haar eigen familie. Daar voelt zij zich schuldig over omdat zij daar volgens haar niet aan kan voldoen. En door haar/hun manier van leven kunnen ze dat ook niet naar ons toe. Zij nemen geen rust in hun leven. Alleen maar werken, cursus hier cursus daar, tientalle afspraken op een dag maken. Als ze eens naar mij toe komen dan plannen ze nog een paar afspreken bij mij in de buurt en ben ik bijvoorbeeld nummer 3 die ze even snel bezoeken. Wanneer het hun maar uitkomt. Of ik moet in mijn eigen omgeving maar ergens naar toe vliegen om even met hun koffie te drinken. En als ik zeg dat ik daar geen zin in heb omdat het mij niet uitkomt dan zijn ze beledigd. Mijn zus heeft ook tegen hun gezegd dat ze niet 's ochtends kunnen bellen met een voorstel om 's avonds bij te komen eten. Zij heeft een gezin met jonge kinderen en daarnaast ook werk en afspraken. Ze moeten maar eens leren dat ze niet altijd maar op het laatste moment moeten bellen om iets af te spreken, omdat het hun dan uitkomt. En mijn zus die bij hun in de buurt woont stelt vaak genoeg dingen voor maar elke keer komen zij met een smoes dat ze niet kunnen. Snap je dat we gewoon af en toe gek van ze worden.....

Maar goed....J. en ik hebben een fantastische vakantie gehad. Witte stranden, blauwe zee, 30 graden, met een cocktail in de hand onder de palmbomen liggen. Het was lang vliegen maar het was het allemaal waard. Lekker elke dag zeilen (met een catamaran voor 2 personen), snorkelen, luieren, lezen en duiken. Hmmmmmmm......als ik er aan terug denk En nu hier weer in dit koude kikkerlandje en ondertussen gebeuren er vreselijke dingen in Nederland. Theo vermoord, terroristen die landelijk worden aangehouden, moskeen en Islamitische scholen die in brand worden gestoken. Ja die vakantie lijkt opeens heeeel lang geleden. Waar gaat het toch heen met deze wereld.
De daders die de vriend van mijn moeder hadden neergestoken zijn gepakt. Het waren twee 16 jarige jongens!!!!! Echt ongelooflijk...dat je uberhaupt zoiets kan doen.

Groetjes een bedroefde Venus...