Vervreemd
Ik probeerde vandaag het luisterboek: "Toen ik je zag: Mijn leven met Anthony." van Isa Hoes over Anthony Kamerling te luisteren. Het heeft enorm goede recenties op Storytel, maar ik had al aan het begin moeite niet boos te worden.
Ik ben iemand die zich ergert aan bermmonumenten voor verkeersslachtoffers. Ik kan de bijzondere aandacht voor mensen met kanker niet uitstaan. Weldoeners met sponsor dingen als de Alpe d'Huez beklimmen voor goede doelen vind ik hypocriet. Een liedje van Meau doet me meewarig het hoofd schudden. En zo zijn er wel meer van die dingen.
Ik beschrijf het nu wel wat ongenuanceerd, maar wat is er toch mis met mij? Ik ben het niet eens met de suggestie dat ik weinig heb meegemaakt. En als kind was ik erg sfeer gevoelig en volgens mij ben ik dat nog steeds. Ergens mis ik aansluiting en dat vind ik jammer. Het maakt me wel eenzaam...
Intarsia, vrouw, 52 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende